Oficjalne media podały, że szczątki chińskiego pocisku Long March 5B wylądowały na Oceanie Indyjskim w pobliżu Malediwów

Pozostałości największego chińskiego pocisku spadły na Ocean Indyjski, a większość jego komponentów została zniszczona po powrocie do atmosfery, kończąc dni spekulacji na temat tego, gdzie spadły gruz, ale wywołało krytykę USA za brak przejrzystości.

Część pocisku Long March 5B powróciła do atmosfery i wylądowała w miejscu o współrzędnych 72,47 stopnia długości geograficznej wschodniej i 2,65 stopnia szerokości geograficznej północnej, jak podają chińskie media państwowe, cytując chińskie Biuro Inżynierii Lotnictwa Załogowego.

Współrzędne umiejscowiły punkt uderzenia na oceanie, na zachód od archipelagu Malediwów.

Dodała, że ​​większość szczątków spłonęła do atmosfery.

Ładowanie

Wrak Long March 5B spowodował, że niektórzy ludzie ostrożnie spojrzeli w niebo wkrótce po tym, jak 29 kwietnia wystartował z chińskiej wyspy Hainan.

Dowództwo kosmiczne USA potwierdziło powrót pocisku nad Półwysep Arabski, ale stwierdziło, że nie wiadomo, czy szczątki uderzyły w ziemię, czy w wodę.

„Dokładna lokalizacja kolizji i rozmiar gruzu, z których oba są obecnie nieznane, nie zostaną ogłoszone przez Dowództwo Kosmiczne Stanów Zjednoczonych” – powiedziała w oświadczeniu na swojej stronie internetowej.

Premiera w długim marcu w zeszłym tygodniu była drugim wdrożeniem wariantu 5B od czasu jego pierwszego lotu w maju 2020 r. W zeszłym roku części z pierwszego Long March 5B spadły na Wybrzeże Kości Słoniowej, uszkadzając kilka budynków. Nie było doniesień o urazach.

„Kraje lecące w kosmos powinny zmniejszyć ryzyko dla ludzi i mienia na Ziemi w wyniku ponownego wejścia obiektów kosmicznych i zwiększyć przejrzystość w odniesieniu do tych procesów” – powiedział administrator NASA Bill Nelson w oświadczeniu po ponownym wejściu na Ziemię.

„Jest oczywiste, że Chiny nie spełniają odpowiedzialnych norm dotyczących kosmicznych śmieci”.

Ponieważ większość powierzchni Ziemi była pokryta wodą, według ekspertów prawdopodobieństwo zakażenia zaludnionego obszaru na Ziemi było niskie, a prawdopodobieństwo obrażeń było niższe.

Jednak niepewność co do rozpadu orbitalnego pocisku i niezdolność Chin do udzielenia silniejszych gwarancji w okresie poprzedzającym ponowne wejście w atmosferę wzbudziła zaniepokojenie.

Podczas lotu pocisku, astrofizyk z Harvard University Jonathan McDowell powiedział Reuterowi, że potencjalny obszar szczątków może znajdować się tak daleko na północ, jak Nowy Jork, Madryt lub Pekin, a także na południe, aż do południowego Chile i Wellington w Nowej Zelandii.

McDowell powiedział, że odkąd duża część stacji kosmicznej NASA SkyLab spadła z orbity w lipcu 1979 r. I wylądowała w Australii, większość krajów starała się uniknąć niekontrolowanego ponownego wejścia na teren Australii, projektując swój statek kosmiczny.

The Global Times, chińska gazeta opublikowana przez oficjalny People’s Daily, mówiąca, że ​​„zachodni hałas” odrzuciła obawy, że pocisk „wymknął się spod kontroli” i może spowodować szkody.

Jeden z największych kawałków kosmicznego gruzu powracającego na Ziemię

Long March 5B – składający się z etapu bazowego i czterech dopalaczy – wystartował 29 kwietnia z chińskiej wyspy Hainan wraz z bezzałogową jednostką Tianhe, która będzie zawierać to, co stanie się kwaterą mieszkalną stałej chińskiej stacji kosmicznej. Pocisk ma wykonać jeszcze 10 misji, aby ukończyć stację.

Rakiety z 5 marca były integralną częścią krótkoterminowych ambicji Chin w dziedzinie kosmosu – od planowanej dostawy jednostek i załogi stacji kosmicznej po wystrzelenie sond badawczych na Księżyc, a nawet na Marsa.

Ten ostatni pocisk jest jednym z największych kawałków kosmicznego gruzu powracającego na Ziemię, a eksperci szacują jego suchą masę na około 18 do 22 ton.

Waga podstawowego etapu pierwszego Długiego Marszu 5B, który powrócił na Ziemię w zeszłym roku, wynosiła prawie 20 ton, przewyższały jedynie szczątki promu kosmicznego Columbia w 2003 r., Stacji kosmicznej Salyut 7 Związku Radzieckiego w 1991 r. I Skylab w 1979 r.

Reuters