Recenzja „Covenant”: akt odwagi Guya Ritchiego

Często widzę obawy co do odpowiedniego czasu na oglądanie filmów na określone tematy. Guy Ritchie z testamentu Wydaje się, że staje przed pytaniem, czy widzowie naprawdę potrzebują poważnego filmu wojennego o wojnie w Afganistanie. Po pierwsze, nie jest tak, że ostatnia antologia komedii naprawdę odcisnęła swoje piętno. Co ważniejsze, ogólnie nie musi to być idealny czas na tego typu rzeczy. To, co mi tu pozostało, to film, który można ocenić na podstawie jego zalet, i dobra wiadomość jest taka przymierze Jest bardzo dobry, jeden z najlepszych filmów Richiego od dłuższego czasu. Poza uniwersalnymi tematami obejmującymi przyjaźń, więzi i hart ducha, nie mogę powiedzieć, by brytyjski filmowiec zrobił wiele, by uświadomić mi, co myśli o polityce we wszystkich rzeczach, ale jego wysiłki, by dostarczyć solidną fabułę, opłacają się.

Opierając się na tym, co można tylko przypuszczać, że wydarzenia zostały zrekonfigurowane na tyle, by zmieściły się w filmie fabularnym, film przedstawia krótki kontekst dotyczący wojny w Afganistanie. Rozmieszczono prawie 200 000 żołnierzy amerykańskich, a dziesiątki tysięcy Afgańczyków i Arabów zatrudniono jako tłumaczy w zamian za obietnicę wizy na wjazd do Ameryki. Ta historia dzieje się w 2018 roku. Jake’a Gyllenhaala W roli głównej sierżant John Kenley. Rekrutuje nowego tłumacza, Ahmeda (Dom Salima), który szybko udowadnia, że ​​jest całkiem zdolny, ale chętny do przeciwstawienia się autorytetom, jeśli coś jest nie tak.

Częścią tego, co sprawia, że ​​wczesne etapy tego filmu są tak skuteczne, są skrupulatne szczegóły podane przez Gyllenhaala i Slima. Nie muszą wiele mówić, aby każdy mógł wyczuć, jakim jest człowiekiem. Surowi, pewni siebie i bardziej niż chętni do zabijania, jeśli oznacza to ochronę innych, ci faceci wnoszą wiele z wyglądu. Nie mogę mówić o dokładności innego filmu wojskowego, ale na ekranie jest zwięzłość, która dochodzi do punktu, jeśli chodzi o charakterystykę.

To sprawia, że ​​jest to jeszcze bardziej przejmujące, jeśli chodzi o dotarcie do sedna filmu. Podczas gdy reklamy podkreślają konsekwencje wydarzenia, należy zauważyć, że znaczna część filmu skupia się na wysiłkach Ahmeda, aby uchronić Kenleya przed niebezpieczeństwem, po zasadzce, w której obaj mężczyźni utknęli, 100 kliknięć od najbliższej bazy, z talibami żołnierze nieustannie na czatach. Kinely został zdegradowany do cennych towarów i nadszedł czas, aby Selim zabłysnął jako Ahmed. Urodzony w Iraku duński aktor emanuje autorytetem ekranowym, którego można oczekiwać od każdej gwiazdy filmowej. Obserwowanie jego stanu fizycznego i emocjonalnego podczas wędrówki powrotnej do bazy jest doskonale obsługiwane.

z tyłu przymierze Podąża logiczną ścieżką. Po uratowaniu przez człowieka, który zaryzykował wszystko, Kenley czuje się nieswojo w swojej ojczyźnie, wiedząc, że człowiek, którego uratował, znajduje się na liście najbardziej poszukiwanych talibów. Można wskazać wątki intrygi dotyczące kroków podjętych w celu sprowadzenia Kenleya z powrotem do Afganistanu lub tego, co można spróbować powiedzieć o amerykańskiej wyjątkowości, lub czegokolwiek innego, co można wrzucić do tego filmu. Jednak w zależności od tego, co jest na ekranie i tonu funkcji, widzę bardzo duże zainteresowanie ludzkością tego wszystkiego, nie wspominając o pokazanej akcji kinetycznej, do której przejdę. Podobnie jak doskonały film wojenny Roda Luriego z 2020 roku The Dumb, placówkaIntensywność walk może być ogromną zaletą, ale praca jest wykonywana, aby nadać im znaczenie bez przepracowania, próbując rozmawiać z niektórymi o większym znaczeniu.

Miles może różnić się wytrzymałością filmów, nawet jeśli podchodzą do tego tematu, ale idea bohaterstwa jest tutaj dobrze zbadana, nie wspominając o psychologicznym zamieszaniu, które wiąże się z poczuciem winy ocalałego. Być może nie ma zbyt wielu surowych kwestionowań tych postaci, które są mikrokosmosem zaangażowania Ameryki w Afganistanie, ale jestem pewien, że inni ludzie mogą wyczytać w tym więcej niż ja tutaj. I cokolwiek widzę w tej wielkiej polityce tego wszystkiego, nie można zaprzeczyć, co ten film osiąga, jeśli chodzi o pokazanie popisów odwagi i innych wartości, których nie można pominąć, jeśli chodzi o uhonorowanie tych, którzy znajdują się w sytuacjach niemożliwych do za co nie są odpowiedzialni.

Do tego momentu ważne jest, aby przyjrzeć się stylowi Richiego. Znany ze swoich jaśniejszych wyborów reżyserskich, o czym świadczy różnorodność filmów, z których został wykonany złapać Do Sherlocka Holmesa Do Pan, Byłem po prostu ciekawy, co robi w czymś zupełnie innym. Można sobie wyobrazić, że był to wybór rzucony samemu sobie, a efekty były imponujące. Richie niekoniecznie powstrzymuje się od swoich ambitnych wyborów filmowych, ale wydaje się, że są one skalibrowane, aby pasowały do ​​filmu, który robi. W rezultacie opcje edycji i nie tylko robią wszystko, co jest potrzebne, aby stworzyć wizualną reprezentację dwóch mężczyzn cierpiących na różne sposoby w tym filmie.

Poza tym jest spora część strzelania przymierzeI wygląda naprawdę dobrze. Niezależnie od tego, czy ktoś chce wykonać ruchy deklarowania, jak antywojenny jest ten film, w tych sekwencjach akcji jest po prostu zbyt dużo dopracowania, abym był mniej podekscytowany oglądaniem, jak ci konkretni mężczyźni wykonują swoją pracę. Jest intensywność miejsca, odpowiednio zainscenizowana strzelanina i pozornie niekończący się atak talibskich żołnierzy (co naprawdę pasuje do idei związanych z tą wojną). Załóżmy, że ktoś chce rzucić okiem na wykonaną solidną pracę. W takim przypadku na pewno dostaną to, czego potrzebują od kinowej wojny na ekranie.

Od teraz Guy Ritchie ma dwa za dwa w 2023 roku. To już dawno Operacja Fortune: Rise of Guerre To była przezabawna i zabawna komedia szpiegowska, a teraz jest przymierze, co pokazuje, jak faktycznie wkracza na nowe i interesujące terytorium. Pracując z dwojgiem aktorów, którzy wkładają w to wszystko, co mają, lojalność wykuta w niezamierzonych zmaganiach na pustyni jest bardzo realna. Kręci film, który ma pomysł na to, co mógłby zrobić, używając wojny w Afganistanie jako tła i usuwając wszystko, co się da, z tego kontekstu, aby uzyskać poważny film z naciskiem na akcję.

Guy Ritchie z testamentu Premiera w kinach 18 kwietnia 2023.