Recenzja roweru szutrowego Wilier Triestina Rave SLR: Dwa serca biją jak jedno

To było Nieco ponad rok Odkąd Wilier ogłosił swoją próbę stworzenia zabójcy typu pull-down z nową lustrzanką Rave. gravel i/lub rower terenowy. Dzięki bardziej przyjaznemu przygodom rowerowi szutrowemu Jeny, który jest już w ofercie terenowej Wiliera, Rave został zaprojektowany jako coś więcej niż szutrowy rower wyścigowy i / lub rower terenowy, pokonujący zamknięte i otwarte powierzchnie tak szybko, jak to możliwe. Jak mówi Wilier, Rave SLR to rower z „dwoma oddzielnymi duszami” stworzony do jazdy po wszystkich drogach i szutrze, ale z tym samym „wyścigowym zacięciem”.

Rave naprawdę sprostał temu wygórowanemu zadaniu w ciągu pierwszych 12 miesięcy, odkąd został oficjalnie uruchomiony w październiku ubiegłego roku. Motocykl zadebiutował podczas wyścigu Serenissima Gravel „tylko dla zawodowców” w Filippo Pozatto zaledwie cztery dni po oficjalnej premierze. Ivar Slik pojechał swoim Rave SLR do zwycięstwa w Unbound Gravel w czerwcu. Rower brał również udział w wyścigach ultrawytrzymałościowych i inauguracyjnych Mistrzostwach Świata UCI Gravel.

Przez cały ten czas miałem Rave SLR do recenzji i po obu stronach czteromiesięcznej przerwy spowodowanej kontuzją i kolejnych czterech miesięcy wysokiego stresu, Rave zapewniał napęd, emocje i mnóstwo materiału do przemyśleń przez cały czas.

Najlepsze z obu światów?

pokryty Technologia i specyfikacje nowego roweru kiedy wystartował w październiku 2021 r., ale wtedy sam jeszcze nie dotarłem do Rave. Zanim przejdziemy do recenzji, najpierw krótko podsumujmy, co Rave ma do zaoferowania.

Wilier wiele zapożyczył z technologii karbonowej stosowanej w modelach Filante i Zero SLR, aby stworzyć ramę, która podobno zapewnia podobne osiągi, sztywność i wagę, ale w pakiecie szutrowym. Rama ma wycięte rury pneumatyczne, zintegrowane prowadzenie kabli i prześwit na opony o szerokości 700 x 42 mm. Geometria ramy jest nieco luźniejsza, aby pasowała do tego, jak Rave skupia się na szutrze i wytrzymałości. Ważący 950 gramów dla ramy i 415 gramów dla widelca, jest zdecydowanie na lżejszym końcu oferty szutrowej.

Rave jest dostępny z kilkoma opcjami budowy elektronicznej i mechanicznej, m.in Shimano Dura-Ace R9200 i Ultegra Di2 R8100I Campagnolo IkarI SRAM Force eTap AXS. Ponadto dostępne są dwie jednoczęściowe konfiguracje zintegrowanej kierownicy z włókna węglowego. Stylizacja bardziej zorientowana na szutrową kierownicę Wilier’s J-Bar, z pozytywnym wzniesieniem zapewniającym bardziej wyprostowaną pozycję podczas jazdy i dzieloną sekcją mostka (co sprawia, że ​​mostek przypomina Y, a nie J). Wersje terenowe są wyposażone w bardziej tradycyjny Zero-Bar Wiliera. Obie opcje mają w pełni wewnętrzne prowadzenie kabli.

Wilier przysłał mi zamontowane na żwirze Campagnolo Ekar i Rave SLR wyposażone w J-Bar, które również miały niesamowitą cenę detaliczną 8300 euro. Do tego dodałem również zestaw karbonowych kół szosowych Campagnolo Shamal z oponami Continental GP5000 S TR o szerokości 28 i 32 milimetrów, aby przetestować referencje Rave na drodze. Jednak nawet z dziwnym zestawem standardowych kół Rave byłby świetną inwestycją w czyjeś książki, z pewnymi wielkimi oczekiwaniami. Ale jeśli Wilier wyląduje na prawdziwym zestawie z zabójcą kołczanów, a ten pojedynczy rower może obsłużyć dwuosobową pracę, może może nieco uzasadnić cenę.

korzenie żwiru;

Gdy dorastałem, moimi bohaterami z dzieciństwa nie byli Sean Kelly ani Stephen Roche, byli to kierowcy rajdowi Colin McRae i Bertie Fisher. Rajd w wodzie wokół tych części przekroczył mantrę McRae „Jeśli masz wątpliwości, zgiń” i dotarł do gromadzącej się kultowej bazy fanów. To może wyjaśniać, dlaczego do dziś moja druga przednia opona stacza się z zamkniętego asfaltu i na każdą luźną nawierzchnię, wystarczy „wypchnąć”.

Moja ulubiona wersja szutrowa to szybka i boczna przez krótkie etapy na luźnym materiale przyczepionym do odcinków zamkniętej nawierzchni. Nie mam czasu (czytaj: dojrzałości) na dłuższe, bardziej relaksujące szutrowe szlaki czy przejażdżki rowerowe. W związku z tym wszechstronność nie jest wysoko na mojej liście priorytetów, jeśli chodzi o rowery szutrowe, i wolę moje rowery szutrowe gdzieś bliżej roweru szosowego z oczywiście większym prześwitem i kilkoma poprawkami geometrii, ale wciąż zachowując ducha roweru szosowego / wyścigowego.

Na papierze więc Rave SLR powinien być na mojej ulicy. według Strona Rave SLRWilier postawił sobie za cel „stworzenie produktu, który ma dwie odrębne dusze, idealnego na wszystkie drogi, idealnego na szutr, ale równie niesamowicie pochylonego do wyścigów”. To wygląda bardzo podobnie do mojego rodzaju roweru szutrowego, ale czy sprosta takim wymaganiom?

Cóż, tak i nie. Nie ma wątpliwości co do szybkości Rave’a, czy to na szosie, czy w terenie – a jeśli byłyby jakiekolwiek wątpliwości, sztywna jazda przypomni Ci o prędkości. Świetnie się bawiłem w Rave, ścigając świeże szutrowe aleje, łącząc zamknięte drogi z luźnymi skrótami i śmigając po singletrackach, a wszystko to bez dozy dezaprobaty. Ten rower zmotywował mnie do jazdy na rowerze przez wiele dni zeszłej zimy, którymi inaczej bym się nie przejmował. A kiedy jest wyposażony w węższe Aero Shamals i węższe opony Continental do jazdy klubowej, eleganckie linie Rave i w pełni zintegrowany układ kierowniczy nigdy nie wyglądały nie na miejscu.

Prawdę mówiąc, Wheeler mnie zdezorientował. Z jednej strony to rower szutrowy do wyścigów i rower terenowy do trekkingu po zamkniętych i nieoświetlonych powierzchniach. Jest przynajmniej estetyczny i zapewnia trochę komfortu, z wewnętrznym prowadzeniem kabli i zintegrowaną kierownicą, której ludzie oczekują teraz od motocykli zorientowanych na osiągi. Chociaż nie jest to najbardziej agresywny ani zbyt zaawansowany, stos 570 mm (+ obowiązkowa 10 mm nakładka na stery) i zasięg 391 mm są zdecydowanie po bardziej wyścigowej stronie spektrum geometrii szutrowej pod względem pozycji rowerzysty. A bez dodatkowego koszyka na bidon, mocowań bagażnika, zawieszenia czy tylnych widełek, Rave jest wyraźnie, jak twierdzi Wilier, motocyklem z „wyścigowym zacięciem”.

Ale tutaj zaczyna się dla mnie zamieszanie. Po pierwsze, jest J-Bar. Pozytywnie nachylony mostek pochodzi bezpośrednio z roweru szutrowego Jena Adventure firmy Wilier, aby uzyskać bardziej zrelaksowaną, wyprostowaną postawę. Z pewnością jest na to miejsce i tak, można argumentować, że jest to wygoda, której tak naprawdę potrzebuje wiele osób. Jednak ta pionowa pozycja pozostaje w sprzeczności z tendencjami do motocykli wyścigowych w pozostałej części projektu Rave. Dla mnie włączenie J-Bar tutaj wydaje się próbą w ostatniej chwili, aby rozszerzyć Rave’s poza tych, którzy mogą chcieć go używać do wyścigów.

Oczywiście istnieje rozwiązanie, a mianowicie zakup Rave’a w jednym z ustawień terenowych z bardziej agresywnym Zero-Bar, a następnie dodanie opon szutrowych. Ale to ostatecznie prowadzi do kolejnego pytania, które zadam później.

Wilier uprzejmie przesłał Zero-Bar, który (po wielu bólach głowy w warsztacie) zdecydowanie pozwolił na ustawienie i miejsce przypominające wyścig. Ale chociaż rozwiązuje to jeden problem, podkreśla inną potencjalną sprzeczność. Delirium jest niewątpliwie szybkie, a bardziej agresywna postawa zachęca do trzymania gazu. Jednak nie ma poczucia pilności ani łaski. Poradzi sobie na szutrze, szosie, a nawet na jednym torze, ale brakuje mu zwinności i presji, jakie odczuwam na rowerze z tym „zacięciem do ścigania”, którego potrzebuje, aby spełnić swoje wyścigowe kwalifikacje. Rave może być rowerem wyścigowym, ale stara się sprawić, byś poczuł się jak kolarz wyścigowy.

Moim zdaniem geometria układu kierowniczego jest bardzo wygodna z 70-milimetrowym profilem szlakowym i 71-stopniowym kątem nachylenia główki ramy, i znowu prawdopodobnie bardziej pasuje do zamierzonego zastosowania Jeny niż Rave. Rezultatem jest rower, który jest przewidywalnie stabilny przy wyższych prędkościach i na prostych liniach, co mogło okazać się bardzo przydatne dla Ivara Slika w wygrywaniu Unbound Gravel na długich odcinkach krzemienia Kansas. W rzeczywistości Rave jest tak stabilny, że Slik mógłby prawdopodobnie przejechać całą trasę Unbound z rękami nad głową. Ale ta stabilność zamienia się w powolne, ospałe uczucie przy niskiej prędkości i w ciasnych zakrętach, gdzie delirium wydaje się mieć promień skrętu równoważny z księżycem.

Pamiętaj, że w tym konkretnym aspekcie Rave nie ma nic złego i można argumentować, że takie ultrastabilne prowadzenie jest dokładnie tym, czego ktoś chce w nowoczesnych wyścigach szutrowych. [particularly US-style gravel racing – Ed.]. Ale jak powiedziałem wcześniej, lubię, gdy moje rowery szutrowe bardziej przypominają samochody rajdowe, a ten rave po prostu nie spełnia tego stałego pędu, którego pragnąłem. Czy osobiście byłoby lepiej na rowerze przełajowym z miejscem na większe opony? Mógłby. „Jazda po szutrze” to ostatecznie wiele różnych rzeczy dla wielu różnych osób i chociaż ciekawe połączenie szybkiego formowania powietrza, masy i sztywności w połączeniu z leniwym prowadzeniem tej Rave SLR może być idealne dla kogoś innego, to nie jego puchar herbaty Mój szutrowy lub terenowy.

Jeśli zostawi się to mnie, chciałbym zobaczyć bardziej wyjątkową Ginę i Riffa. Zachowaj gotowość Jeny do eksploracji dzięki jej prostszym postawom, wolniejszej obsłudze i bogatszym kombinacjom. Ale spraw, by Rave SLR był bardziej zorientowany na wyścigi dzięki szybszemu sterowaniu i obniżeniu drążka J-Bar.

Więcej informacji można znaleźć pod adresem Wilier.com.