Tim Horan ujawnia, co powiedzieli gracze Wallabies w szopach po porażce z Walią

Puchar Świata w Rugby to trudny turniej i młodzi Wallabie przekonali się o tym na własnej skórze podczas drugiej porażki w fazie grupowej we Francji.

Porażka z Walią 40:6 jest największą porażką, jaką Australijczycy odnieśli w swojej chwalebnej historii Pucharu Świata, i jest następstwem kolejnej historycznej porażki, po tym jak tydzień wcześniej przegrali z Fidżi.

Krytyka jest głośna, a konsekwencje mogą być znaczące, ponieważ Rugby Australia ogłosiło, że odbędzie się przegląd kampanii, w której prawdopodobnie będzie brana pod uwagę praca trenera Eddiego Jonesa.

Ponieważ zarówno Walia, jak i Fidżi mają doskonałe wskaźniki zwycięstw w Grupie C, Wallabies po raz pierwszy w historii odpadną z etapu basenowego.

„Cierpimy” – powiedział Andy’emu Ellisowi legenda Wallabies Tim Horan. Codzienny pokaz w pierwszym rzędzie. „Zgorzkniali gracze, kibice, którzy zaoszczędzili tyle pieniędzy w ciągu ostatnich czterech lat… nie możesz zagwarantować, że drużyna, której kibicujesz w Pucharze Świata w Rugby, zajdzie głęboko lub dotrze do finału, ale współczuję Gracze. Jestem wypatroszony.

„Wszedłem do szatni. Nie byłem w szatni prawdopodobnie od 10 do 15 lat. Chciałem tylko wejść, uścisnąć im dłoń, położyć rękę na ich ramionach i upewnić się, że wszystko u nich w porządku”. Bo myślę, że będzie szczypać przez długi czas.

„Byliśmy tam, ponieśliśmy duże straty w meczach testowych, wielkich finałach czy czymkolwiek innym i za każdym razem, gdy uderzysz głową w poduszkę w ciągu następnych czterech, pięciu, czy 20 lat, będziesz patrzył w sufit, myśląc o tym strata.”

Wspomnienia powtarzających się porażek noc po nocy są dla Wallabie bolesnym widokiem, a zespół będzie musiał poczekać cztery lata, zanim będzie miał szansę odrobić straty w ostatnim etapie rugby.

Okazja nadarzy się na ich własnym podwórku, gdy Australia będzie gospodarzem Pucharu Świata w Rugby w 2027 roku. Na razie drużyna Wallabies musi podsycić rozczarowanie ostatnim meczem bilardowym przeciwko Portugalii.

Horan opowiedział więcej o swoim czasie spędzonym w szatni Wallabies po meczu i ujawnił, że gracze mieli tylko jedną rzecz do powiedzenia.

„Kiedy piłkarze przechodzili obok, mówili po prostu «przepraszamy», ponieważ wiedzieli, że zostali zranieni, ich uczucia zostały zranione, podobnie jak kibice. Kibice z całego świata, którzy przybyli z Londynu, którzy pochodzą z na całym świecie noszą koszulki Złotego Wallaby na znak wsparcia.” Będą cierpieć przez bardzo długi czas.

„I dobrze, że chcesz, żeby cię użądliły, bo chcesz zapamiętać to uczucie.

„Tu nie chodzi też o Eddiego Jonesa, Eddie będzie musiał wziąć na siebie część odpowiedzialności, podobnie jak gracze. Gracze w ciągu najbliższego tygodnia mają do rozegrania kolejną grę i jak zareagują, jakie wyznają wartości, standardy, to wszystko będzie zależeć od reakcji graczy.

„Teraz najtrudniejszą rzeczą jest to, jak zapewnić nadzieję na następne dwa lata w brytyjskiej i irlandzkiej serii Lions? A za cztery lata będziesz gospodarzem Pucharu Świata w Rugby? Jak możemy się przegrupować przy pomocy naszych sąsiadów z Nowej Zelandii spróbować dalej rozwijać grę w Australii? Jesteśmy tak nisko, jak to tylko możliwe. „teraz”.

80-Test Wallaby nie są obce wzloty i upadki Pucharu Świata w Rugby, a Horan wspomina swoje doświadczenie, gdy został znokautowany wcześniej, niż się spodziewano, i związany z tym ból.

„Oczywiście wygraliśmy Puchar Świata w 1991 r., umieściliśmy rugby na mapie w Australii, wystawiliśmy programy na taśmach. Ale potem, w 1995 r., myśleliśmy, że będziemy podążać za tym samym planem gry i wygramy Puchar Świata, ale zostaliśmy powaleni. w ćwierćfinale z Anglią w Cape Town.

„Zaplanowaliśmy wszystkie bilety na półfinał i finał, a większość graczy – przylecieliśmy dwa dni później – przybyła do Perth wraz z około 15 000 Australijczyków, którzy przybyli do Perth i udali się do Johannesburga.

„Mieliśmy chłopaków w aeroklubie chowających się za roślinami, podczas gdy wszyscy kibice przychodzili. Ponieważ gracze byli zawstydzeni, a coś takiego przydarzyło się przeciwko Walii i to bolało i nadal boli.