Zielone Berety zostały wprowadzone do Sali Bohaterów > Departamentu Obrony USA > Wiadomości Departamentu Obrony

Zastępca sekretarza obrony Kathleen Hicks powiedziała dzisiaj, że pułkownik armii Paris Davis w końcu otrzymał uznanie, którego otrzymał w obfitości, ponieważ najnowszy zdobywca Medalu Honoru został wprowadzony do Sali Bohaterów Pentagonu.

Prezydent Joe Biden odebrał w piątek nagrodę Davisa. 83-letni emerytowany Zielony Beret ostatecznie otrzymał nagrodę za swoje czyny 18 czerwca 1965 roku w prowincji Binh Dinh w Wietnamie Południowym.

„Odbiorca Medalu Honoru, pułkownik Davis, jest, jak trafnie powiedział prezydent Biden podczas ceremonii wręczenia Medalu Honoru w piątek, niesamowitym człowiekiem” – powiedział Hicks. „I chcę przyznać, że ten zaszczyt jest już dawno należny –… odpowiednie uznanie powinno nadejść znacznie wcześniej po okazanej przez ciebie odwadze i poświęceniu, którego dokonałeś ponad pół wieku temu, aby ocalić swoich kolegów żołnierzy przed pewną śmiercią podczas wojny w Wietnamie Wszyscy w tej izbie mogą się zgodzić, że ta nagroda, która jest tak zasłużona, rzeczywiście była dawno temu”.

Davis był jednym z pierwszych afroamerykańskich oficerów sił specjalnych.

W 1965 Davis był kapitanem. 18 czerwca tego roku poprowadził zespół sił specjalnych i około 80 żołnierzy południowowietnamskich. Jednostka zaatakowała obóz VC, a następnie kontratakowała. Jednostka miała znaczną przewagę liczebną, ale kapitan zebrał wojska, podjął walkę z wrogiem i uratował swoich ludzi, którzy zostali ścięci i ranni. Po przybyciu wsparcia kazano mu odejść, ale pomimo kontuzji zdecydował się zostać, aby nikt nie został w tyle.

„Do końca tego dnia kapitan Davis uratował jednego po drugim czterech swoich amerykańskich żołnierzy, dwukrotnie odrzucając rozkazy ewakuacji z pola bitwy i cierpiąc z powodu poważnych ran i urazów” – powiedział Hicks. „Myślę, że zadaję to pytanie w imieniu wszystkich obecnych na tej sali i wszystkich, którzy słyszeli historię pułkownika Davisa i relacje naocznych świadków. Pytanie brzmi: jak?”

Kontynuowała: „Jak można narazić się na tak pewne niebezpieczeństwo, jak porzucenie?” „Jak można zapłacić w tak napiętych i trudnych okolicznościach, aby utrzymać siebie i innych żołnierzy przy życiu? Jak można pozostać tak pokornym i pokornym jak pułkownik Davis, pomimo wszystkiego, co zrobił i przez co przeszedł?”

Hicks powiedział, że odwaga okazana tego dnia przez kapitana jest siłą prawdziwych bohaterów. „Pułkownik Davis mówi nam, co napędzało go w obliczu tych oszałamiających przeciwności i co motywowało tak wielu mężczyzn i kobiety w całej naszej sile i przez pokolenia: jest to proste pragnienie służenia swojej społeczności, aby służyć swoim towarzyszom i towarzyszom”. Myślę, że dlatego, jak lubi mówić. Pułkownik Davis chciałby powiedzieć, że kontynuował, nie wycofując się, nie poddając się ani nie porzucając nadziei, wybrał działanie i przewodzenie.

Hicks zauważył, że w tym roku przypada 75. rocznica wydania przez prezydenta Harry’ego S. Trumana rozkazu integracji sił zbrojnych. „Chcę stwierdzić oczywistość: pułkownik Davis jest żywym dowodem na to, że jesteśmy silniejszą i skuteczniejszą armią, czerpiąc z talentów wykwalifikowanych Amerykanów każdej rasy, którzy chcą odpowiedzieć na wezwanie do służby wojskowej” – powiedziała. „Dzisiaj jestem dumny, że mogę pomóc kierować Departamentem Obrony pod przewodnictwem pierwszego Afroamerykanina Sekretarza Obrony, Departamentem, który nadal poszerza możliwości dla wykwalifikowanych Amerykanów, niezależnie od rasy, płci czy tożsamości, i Departamentem, który rozumie, że honor ma brak daty ważności.”

Pułkownik poprosił swoją córkę, Regan Davis Hopper, aby powiedziała kilka słów, które napisał. „Jestem bardzo dumny ze 100 południowowietnamskich żołnierzy, którzy walczyli razem z nami” – czytamy. „Wspólnie nigdy nie pogodziliśmy się z porażką ani nie straciliśmy czujności. Przewyższyliśmy liczebnie siły wroga, ale nigdy nie wyruszyliśmy do bitwy z innego powodu niż zwycięstwo. W ciągu 19 godzin tej bitwy wiedziałem, że muszę zachować pozytywne nastawienie i opiekuj się moimi ludźmi. Jeśli spojrzymy wstecz, ledwie pamiętam ukłucie granatu, który uderzył mnie w przedramiona, nogi i twarz. Pamiętam jednak, że wielu cierpiało więcej.

Pułkownik opowiadał o swoich podróżach po Wietnamie. Poprzez swoją córkę „Te doświadczenia wpłynęły na mnie i mój pogląd na znaczenie służby, poświęcenia i pracy zespołowej, wtedy i teraz”, powiedział za pośrednictwem swojej córki. „Jestem bardzo dumny z tego, że jestem amerykańskim żołnierzem i zielonym przywódcą. Jestem wdzięczny za to, co dała mi armia i co dała mi Ameryka – możliwość, cel i duma.

„Gdybym miał dziś dać radę jakiemukolwiek młodemu człowiekowi”, powiedział, „byłaby to następująca: Czytaj i staraj się lepiej zrozumieć życie innych oraz możliwości, jakie życie ci oferuje. Bądź wykształcony”. „Uhonorowanie Medalem Honoru jest tak przytłaczające. Ale przypomina mi, że dzięki współpracy wszystko jest możliwe. Mam nadzieję, że Amerykanie i członkowie sił zbrojnych poświęcą chwilę na refleksję i mam nadzieję, że znajdziecie sposób, by służyć i pomóż swojej społeczności i naszemu krajowi. Rzucam ci wyzwanie, abyś spełnił swoje marzenia dla siebie i Ameryki.