Australijski powieściopisarz John Hughes literacki plagiat powieści kryminalnej Wielki Gatsby. „Oś literacka”

Pokonujemy więc pisarzy z terminami, którzy rodzą się bez przerwy na kartach bardzo popularnych powieści. Tak, podam każdą wymówkę, żeby zepsuć linię zamykającą Wielki Gatsby, ale przynajmniej najbardziej odpowiedni dla mnie materiał źródłowy. Nie tak australijski powieściopisarz John Hughes, który… Przepraszam w zeszłym tygodniu Za plagiatowanie książki noblistki Swietłany Aleksijewicz Nieżeńskie oblicze wojny „Nie zdając sobie sprawy” w swojej powieści, psy.

Oczywiste jest, że Aleksijewicz nie był jedynym pisarzem, który wywarł duży wpływ na Hughesa. Dziś, Stróż wspomniany Że Hughes usunął także całe akapity, bardzo nieznacznie zmienione, z bardzo niejednoznacznych powieści Wielki GatsbyA jestem KareninaA Na zachodzie bez zmian.

Stróż Dokonałem bezpośrednich porównań dla wszystkich zaangażowanych fragmentów, ale ten fragment jest dla mnie szczególnie niewytłumaczalny, ponieważ jest tak surowy i ponieważ… brzmi jak każdy pisarz (Hughes jest autorem sześciu książek, w tym psy) mógłby z łatwością odkryć inny sposób wyrażenia pomysłu… uśmiechając się uspokajająco:

Z Wielki Gatsby:

Uśmiech zrozumienie – znacznie więcej niż zrozumienie. Był to jeden z tych rzadkich uśmiechów z cechą wiecznej otuchy, które można spotkać cztery lub pięć razy w życiu. Przez chwilę stawiła czoła – lub wydawała się stawić czoło – całemu wiecznemu światu, a potem skupiła się na tobie z nieodpartym uprzedzeniem na twoją korzyść.

Z psy:

Uśmiechnęłaś się wtedy do mnie, jeden z tych rzadkich uśmiechów z cechą wiecznej otuchy, z którą możesz się spotkać raz w życiu, jeśli masz szczęście. Przez chwilę stawiła czoła – lub wydawała się stawić czoło – całemu wiecznemu światu, a potem skupiła się na tobie z nieodpartym uprzedzeniem na twoją korzyść.

Hughes wyraźnie odpowiedział na zarzuty cytatem TS Eliota. Jak pisał TS Eliot w Świętym lesie, niedojrzali poeci naśladują; Dojrzali poeci kradną. Źli poeci zniekształcają to, co zabierają, a dobrzy poeci robią z tego coś lepszego, a przynajmniej innego”.

Myślę, że można argumentować, że „to było tak, jakby jakiś nadmiar przelał się na nią tak bardzo, że wyraziła się ponad swoją wolą, raz w blasku jej spojrzenia, raz w uśmiechu”. (Z psy) różni się od „To było tak, jakby nadmiar czegoś przepełnił jej istotę tak bardzo, że wyrażał się poza jej wolą, raz w blasku jej spojrzenia, raz w jej uśmiechu”. (Z jestem Karenina), tym „jakiś nadmiar” różni się od „nadmiaru”, ale… nie będę!