Badanie granic fal grawitacyjnych o bardzo niskiej częstotliwości

Zespół fizyków opracował sposób wykrywania fal grawitacyjnych o niskiej częstotliwości, umożliwiający odkrycie tajemnic stojących za wczesnymi etapami łączenia się supermasywnych czarnych dziur – najcięższych obiektów we wszechświecie.

Metodą tą można wykryć fale grawitacyjne, które oscylują tylko raz na tysiąc lat, 100 razy wolniej niż jakiekolwiek wcześniej zmierzone fale grawitacyjne.

„Są to fale, które docierają do nas z najdalszych zakątków wszechświata i są w stanie wpływać na sposób podróży światła” – powiedział dr Jeff Dror, adiunkt fizyki na Uniwersytecie Florydy i współautor książki nowe badanie. „Badanie tych fal z wczesnego Wszechświata pomoże nam zbudować pełny obraz naszej kosmicznej historii, podobny do poprzednich odkryć kosmicznego mikrofalowego tła”.

Dror i współautor William DiRocco, badacz ze stopniem doktora na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz, opublikowali swoje ustalenia 26 lutego. W Listy z przeglądu fizycznego.

Fale grawitacyjne przypominają zmarszczki w przestrzeni. Podobnie jak fale dźwiękowe czy fale oceaniczne, fale grawitacyjne różnią się częstotliwością i amplitudą, co zapewnia wgląd w ich pochodzenie i wiek. Fale grawitacyjne, które do nas docierają, mogą oscylować z bardzo niskimi częstotliwościami, znacznie niższymi od częstotliwości fal dźwiękowych wykrywalnych przez ludzkie ucho. Niektóre z niskich częstotliwości odkrytych w przeszłości sięgały zaledwie jednego nanoherca.