Doskonała współpraca Juliana Alvareza z Lionelem Messim była kluczem do sukcesu Argentyny w awansie do finału mistrzostw świata | wiadomości piłkarskie

Julian Alvarez rozpoczął tylko jeden mecz w eliminacjach do Mistrzostw Świata dla Argentyny i znalazł się na ławce rezerwowych w pierwszych dwóch meczach w Katarze. Mógł to zakończyć, prowadząc swój kraj do chwały po utworzeniu nieodpartego partnerstwa z Lionelem Messim.

Gol przeciwko Polsce w ich pierwszym występie w finale mistrzostw świata potwierdził prowadzenie Argentyny. Jego gol przeciwko Australii, po okradnięciu bramkarza Matta Ryana, był ucieleśnieniem jego entuzjazmu. A przeciwko Chorwacji w półfinale podkreślił, że jest ważny dla swojego zespołu.

Istnieje stary dowcip, który wywodzi się z faktu, że Stan Mortensen strzelił hat-tricka dla Blackpool w finale Pucharu Anglii w 1953 roku, meczu znanym jako „finał Matthewsa”. Mówiono, że kiedy Mortensen umrze, jego pogrzeb będzie znany jako „pogrzeb Mateusza”.

Alvarez strzelił dwa z trzech goli Argentyny i wygrał rzut karny za drugiego gola. To Messi zdobył nagrodę zawodnika meczu. Wydawało się, że nawet ten wielki człowiek pogodził się z faktem, że jego młody partner mógł być odbiorcą tej właśnie nagrody.

„Każdy zawodnik spisał się dobrze, ale gdybym musiał wybierać, dałbym tę nagrodę Julianowi Alvarezowi” – ​​powiedział Messi. „Mecz Juliana był znakomity” – dodał trener Lionel Scaloni. – Nie tylko dlatego, że strzelił dwa gole, ale dlatego, że pomógł naszym pomocnikom.

W miarę jak gwiazdy odchodzą, napastnik Manchesteru City może być zbyt wybitny na to wszystko. Ale wzrost był szybki. Przemawiając jesienią, 22-letni Alvarez niechętnie angażował się nawet w kwalifikacje do Mistrzostw Świata, gdy zapytano go o jego nadzieje na zimę.

„Skład nie został nawet ogłoszony, nawet lista, z której zespół zostanie wylosowany, ale chciałbym tam być” – powiedział. Podniebne sporty. „Oczywiście mistrzostwa świata to najważniejsza rzecz w piłce nożnej i byłoby wspaniale wziąć w nich udział”.

Alvarez zrobił więcej niż tylko się zaangażował. Zrównoważył atak Argentyny, ścigając się do ostatniej trzeciej pozycji. Urok Messiego zrobił różnicę, ale jego słynny brak ruchu wymagał więcej od innych. Alvarez dostarczył.

W River Plate jego trener Marcelo Gallardo mówił o swoim zwyczaju rozgrywania każdego meczu tak, jakby to był jego pierwszy. „To jest zaraźliwe”. W Man City Pep Guardiola zauważył, że Alvarez jest „zawsze pozytywny” i zwiększa intensywność zespołu swoją pracą w obronie.

Niezależnie od tego, czy dryfował w lewo, czy w prawo, aby powstrzymać ataki, był tam, próbując odzyskać posiadanie w ostatniej tercji, z jednoosobową presją na Argentynę. Żaden napastnik nie zablokował więcej podań na mundialu. To jest człowiek, którego Argentyna potrzebuje. Człowiek, którego potrzebował Messi.

Pomysł, że Argentyna to drużyna, która gra dla Messiego, stał się tematem. „Wolałbym zdobyć tytuł dla siebie” – powiedział bramkarz Emiliano Martinez po wygraniu Copa America w zeszłym roku. Na boisku Alvarez ucieleśnia to bardziej niż ktokolwiek inny.

Był taki moment w półfinale z Chorwacją, kiedy Messi stworzył wystarczająco dużo miejsca na rzut rożny. Wziął go i został zbawiony. Gdyby minął bramkarza lub szukał podania, Álvarez mógłby kopnąć piłkę.

Nie było żadnych reklamacji. Zamiast tego, kiedy Messi odbił piłkę przy straconej okazji, Alvarez był już szeroko, goniąc obrońcę próbującego pchnąć piłkę szeroko i popełniając błąd, który uniemożliwił Chorwacji kontratak. To był wzór jego postawy.

Jego gol przeciwko Polsce pokazał jego jakość, ale jego pierwszy gol przeciwko Chorwacji był bardziej typowy. Alvarez prawie się uśmiechnął, gdy ruszył do przodu, jadąc na ricottach. Jeśli gra Messiego jest zbyt dokładna, Alvarez jest wszystkim, na co może, popełniając błędy.

Z otwartej gry Alvarez strzelił już dwa razy więcej bramek niż Messi. Miał trochę geniuszu, któremu mógł podziękować, kiedy zdobył swoją drugą bramkę przeciwko Chorwacji, ale związek jest wzajemny. Alvarez wygrał rzut karny, który zdobył Messi. Ich umiejętności wzajemnie się uzupełniają.

Jakie to musi być ekscytujące dla Alvareza. Miał trzy lata, kiedy Messi zadebiutował zawodowo, pięć, kiedy Messi zadebiutował w Argentynie i osiem, kiedy Messi zdobył złoty medal dla swojego kraju. Dorastanie w Kolczynie, oglądanie go w telewizji było wydarzeniem rodzinnym.

„Wszyscy razem oglądaliśmy piłkę nożną jako rodzina, wiele meczów i to Barcelona zawładnęła wyobraźnią mojej rodziny, zwłaszcza Lionela Messiego.

„To oczywiście wspaniałe i bardzo satysfakcjonujące, że spełniło się to marzenie o grze u boku Lionela Messiego, jednego z największych piłkarzy w historii futbolu. Muszę powiedzieć, że jest to dla mnie powód do dumy.

„Oczywiście trudno go naśladować. Jest wyjątkowym talentem. Ale jak wszyscy wokół niego, obserwuję każdą małą rzecz, którą robi, każdą umiejętność. Staram się uczyć i jak najlepiej to wykorzystać, ale jest bardzo zaskakujący zawodnikiem nie tylko na boisku, ale także poza nim”.

Być może Alvarez próbuje się od niego uczyć. Ale prawda jest taka, że ​​to ich różnice były kluczowe dla znalezienia przez Argentynę odpowiedniej mieszanki. Umysł i stopy Messiego nie mają sobie równych, ale nogi Alvareza były w Katarze. Razem mogą tworzyć historię.