Francja vs Argentyna, Olivier Giroud, rekord strzelca, gole, analiza, podgląd, Arsenal, podróż, najnowsze, aktualizacje

Drużyna WC turnieju: Dominują supergwiazdy, trio Minnows błyszczy, podczas gdy Aussie JUST jest nieobecny

Jak Messi może wyjść z majestatycznych cieni i ostatecznie rozwiązać największą zagadkę futbolu

Dokument, który powiedział wszystko

Przez pewien czas francuska publiczność nie przepadała za Giro.

A Raymond Domenech nie był byłym dyrektorem Francji.

„Francuzi nie lubią tego stylu gracza, wielkiego faceta – my tego nie lubimy” – powiedział Dominique. dla każdego Le Monde.

Nigdy nie było to bardziej niespotykane niż podczas meczu towarzyskiego między Francją a Kamerunem w maju przed Euro 2016.

Giroud znalazł się tego dnia w wyjściowym składzie Deschampsa, wraz z Kingsleyem Comanem i Dimitrim Payetem odpowiednio po lewej i prawej stronie.

W związku z Mistrzostwami Europy, które odbyły się w tym roku również we Francji, oczekiwania wśród kibiców były duże.

Ale nie wspierali Girouda, ponieważ Nantes wygwizdało go, gdy został zmieniony, mimo strzelenia drugiego gola Francji w ciągu dnia.

Dzień po francuskiej grze wydawniczej L’Equipe Twarz Jirou została wklejona na ich pierwszą stronę

Nagłówek brzmiał „Le Mal Aime”.

Tłumaczenie tytułu jest takie samo, jak w przypadku filmu dokumentalnego o Jerrodzie L’Equipe Wydany w 2017 roku.

Tytuł tego dokumentu?

„Niekochany”.

Nie tylko na poziomie międzynarodowym Giroud walczył o przekonanie fanów o swojej wartości.

Francuz jest prawdopodobnie najbardziej znany ze swojego pięcioipółletniego pobytu w Arsenalu.

Przybył do Zjednoczonych Emiratów Arabskich po wygraniu Ligue 1 z Montpellier w sezonie 2011/12, strzelając 21 bramek w lidze, a Giroud strzelił 11 bramek w Premier League w swoim pierwszym sezonie.

Nie był to dokładnie taki gol, jakiego spodziewali się niektórzy fani, ale łaska sezonu została udzielona wraz z aklimatyzacją Girouda w Premier League.

Strzelił 16 goli, potem 14, a potem znowu 16 w ciągu następnych trzech sezonów, ale nigdy więcej nie osiągnął wyżyn strzeleckich.

Giroud był człowiekiem, który często dzielił opinie wśród lojalistów Zjednoczonych Emiratów Arabskich, a były reprezentant Anglii, Stan Collymore, uważał, że jest to całkowicie poza kontrolą Francuza.

„Kiedy miałeś dietę składającą się z graczy takich jak Dennis Bergkamp, ​​Ian Wright i Henry w swoim klubie, a także Robin van Persie, w porównaniu z ich wpływem na grę, nie miał tego w Arsenalu” – powiedział. powiedział Collymore kobieta.

Oznacza to, że spojrzeli na niego i pomyśleli, że jest „właściwym biedakiem, wiceprezesem i Bergkampem”, podczas gdy w rzeczywistości jako zawodnik zawsze miał 7/10.

„Pod koniec jego kariery prawdopodobnie powiedzielibyśmy, że jego osiągnięcia wynosiły 8/10 lub 9/10, ale jako jednostka prawdopodobnie było to 7/10.

„Nie ma w tym nic złego i bez wątpienia miał świetną karierę”.

Giroud ostatecznie przeniósł się z Arsenalu w 2018 roku, a w czasie, który upłynął, fani Kanonierów przyjęli znacznie życzliwszy pogląd na 180 meczów napastnika w klubie.

W końcu opuścił Arsenal z trzema medalami zdobywców Pucharu Anglii w bagażu.

W kolejnych latach musiał zrobić miejsce na kilka samorodków złota po drodze.

JAK GO-KART OKAZAŁ SIĘ WIĘCEJ WARTOŚCI NIŻ SAMOCHÓD F1

Mistrzostwa Świata 2018 były wielkim sukcesem Francji, która okazała się ostatnią drużyną, wygrywając swój pierwszy Puchar Świata od 20 lat.

Giro otrzymał zadanie poprowadzenia linii i zrobił to z pewnością siebie.

To znaczy, jeśli nie weźmiesz pod uwagę faktu, że nie udało mu się strzelić ani jednego strzału na bramkę w Rosji, nie mówiąc już o zdobyciu bramki.

To było tak, jakby pozostałych 10 facetów w parku wygrało w tym roku Puchar Świata, a Giro prawie przypadkowo wygrał.

Ale jego indywidualny bohaterstwo charakteryzowało się bezinteresownymi cechami, które sprawiają, że marzy o grze u jego boku i które wróciły do ​​Kataru.

to jest powód The Atletyczny Karol Anka Opisał Girouda jako „międzynarodowego piłkarza jednorożca – kogoś, kto może pomagać drużynie w atakach i wyznaczać sobie cele, gdy robi się ciężko”.

I nie wie, jak to zrobić.

Niezależnie od tego, czy był to późny skok przed obrońcą, jego charakterystyczny sprint do najbliższego słupka, czy zastraszanie obrońców przeciwnika, Giroud pokazał swój pełny potencjał w czterech zdobytych bramkach.

Ale nie były to tylko starożytne cele.

Pierwszego gola w turnieju strzelił przeciwko Australii, co zrównało go z Thierrym Henry’m jako czołowym strzelcem wszechczasów Francji z 51 bramkami.

Giroud następnie odciągnął swojego byłego kolegę z drużyny Kanonierów z drogi, strzelając dwa gole przeciwko Polsce, zdobywając bramki nr 52 i 53.

Oczywiście musiał dodać zwycięzcę nad Anglią w ćwierćfinale na miejscu 54.

Pomimo bicia rekordu, nagłówki gazet w Katarze, podobnie jak w Rosji, skupiały się wokół kolegi z drużyny Giro, Kyliana Mbappe.

Jednak w ten sposób Jerrod często zajmował się swoją pracą.

„Przez większość jego kariery jego urok był przyćmiony przez otaczających go ludzi” czasy’ Książki Jamesa Gerbrandta.

„Teraz, o zmierzchu, może być moment, by w końcu wyjść z cienia”.

Oczywiście szansa Girouda na zabłyśnięcie dla Kataru nie zmaterializowała się dzięki jego formie strzeleckiej, która uczyniła go pierwszym nazwiskiem na liście drużyn.

Zamiast tego kontuzja Benzemy, napastnika, który w marcu 2020 roku wypadł z samochodu Formuły 1 i Giro, utorowała mu drogę do gry tak dużo, jak on.

Jednak, jak podkreśla Anka, „nie bez powodu wyjazdy gokartami są wykorzystywane jako grupowe sesje networkingowe”.

Giro jest napastnikiem dla drużyny.

To jego rola jako kolegi z drużyny po raz kolejny doprowadziła Francję na skraj chwały.

Oczywiście Jerrod nie jest jedynym powodem, ale bez niego zastanawiasz się, czy by to zrobił Les Blues kwitły tak samo.