Lina indonezyjska G-20 – Akademia

Indonezja miała w tym roku własne interesy Agenda Prezydencji G20. Był nastawiony na globalne ożywienie gospodarcze po COVID i chciał reprezentować głos krajów rozwijających się, oferując jednocześnie reformę strukturalną Indonezji, aby przyciągnąć więcej inwestycji zagranicznych.

Zamiast tego dominowała rywalizacja między wielkimi mocarstwami.

Indonezja wezwała do pokoju, ale zaprosiła rosyjskiego prezydenta Władimira Putina do udziału w szczycie G20. Odpowiedziała jednak na prośbę Chin, by nie umieszczać kryzysu na Ukrainie na agendzie G20 w tym roku i powtórzyła chińską logikę, że G20 jest platformą gospodarczą, mimo że kryzys na Ukrainie wpływa na gospodarkę na całym świecie. Z drugiej strony odpowiedziała na prośbę prezydenta USA Joe Biden Zaproszenie do prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego Jako gość na górze.

Doradca ds. bezpieczeństwa narodowego USA Jake Sullivan Mówi „To nie może trwać jak zwykle w Rosji w instytucjach międzynarodowych i w społeczności międzynarodowej”.

Za stanowiskiem Stanów Zjednoczonych poszli ich sojusznicy. K Niemiecki „Podczas i po spotkaniu na pewno wyślemy mocny komunikat i nie będziemy sami” – powiedział jeden z urzędników.

Były premier Australii Scott Morrison Harmonijnie, powiedział: „Pomysł siedzenia przy stole z Władimirem Putinem, z którym Stany Zjednoczone są już w stanie przyznać się do zbrodni wojennych na Ukrainie, jest dla mnie krokiem za daleko”.

Polska Kolejnym krokiem jest zaproponowanie obsadzenia miejsca Rosji w G-20. „Nasza propozycja wyprowadzenia Rosji z G-20 i zastąpienia jej Polską spotkała się z dużym zrozumieniem przedstawicieli administracji USA” – powiedział polski minister rozwoju i technologii Piotr Novak.

Z drugiej strony Chiny były przeciwne temu pomysłowi z wyjątkiem Rosji. , argumentując, że był kluczowym członkiem G20 i żaden inny członek nie ma prawa wydalić innego z G20.

Taka sytuacja rozdarła Indonezję między rywalizacją mocarstw. Zasady niezależności i skuteczności polityki zagranicznej dają ograniczone możliwości reagowania na stres. Wymóg utrzymywania dobrych stosunków ze wszystkimi stronami, chęć opowiedzenia się po jednej ze stron, dążenie do pogodzenia wszystkich interesów, to pułapka dla Indonezji w walce wielkich mocarstw.

W 2019 roku amerykański pisarz Robert Kaplan stwierdził, że nowa zimna wojna Ja zacząłem. Zaznaczył, że konkurencja między Stanami Zjednoczonymi a Chinami, dwoma najpotężniejszymi krajami świata, osiągnęła globalną skalę, która będzie trwać przez dziesięciolecia. Wybuchła wojna handlowa, która już obejmuje aspekty militarne, gospodarcze, technologiczne i geopolityczne.

Ostatnio Indonezja gra pod presją ze wszystkich stron. Jak spotkanie z rosyjskim ministrem spraw zagranicznych Siergiej Ławrowi przeprowadził rozmowy z chińskim ministrem spraw zagranicznych Wang YiWizyta francuskiego ministra spraw zagranicznych Jean-Yves Le Drian W Paryżu spotkaj się z BidenI telefon z kanadyjskim premierem Justinem Trudeau. Jednocześnie wezwał wszystkich delegatów do dalszego wysłuchiwania wszystkich opinii i sugestii.

Takie ruchy nie wystarczą, aby uniknąć pułapki Kaplana z czasów zimnej wojny. Indonezja nie jest sprzymierzona z żadną ze stron, więc nie ma gwarancji, że wielkie mocarstwo ją ochroni. Indonezja ryzykuje, że stanie się ofiarą tej rywalizacji, jeśli będzie konsekwentnie starała się sprostać wszystkim żądaniom wielkich mocarstw. Wielkie mocarstwa zawsze będą korzystać z Indonezji, a jej aspiracje mogą nigdy nie zostać usłyszane.

Ale wraz z nową zimną wojną cała władza nie znajduje się już tylko w dwóch krajach. Dzieje się to w kontekście XXI wieku współzależności i połączonego świata, co oznacza, że ​​żadne wielkie mocarstwo nie może sobie na to jednostronnie pozwolić.

Oba mocarstwa będą potrzebowały wsparcia ze strony mocarstw średnich i mniejszych. Te mniejsze mocarstwa mogą tworzyć koalicje krajów o podobnych poglądach w kontekście multilateralizmu i formułować swoje programy. Mają szansę uniknąć stania się ofiarami polityki mocarstw, jednocześnie domagając się wspólnych interesów. Indonezja również może wykorzystać swoją współzależność jako broń do wywierania nacisku dzięki supermocarstwu.

–

Autorka jest adiunktem na Katolickim Uniwersytecie Parahyangan w Bandung w Indonezji i przewodniczy Ośrodkowi Studiów Międzynarodowych Parahyangan (PACIS). Jego główne zainteresowania to polityka międzynarodowa, polityka zagraniczna Indonezji oraz studia strategiczne. Oświadczył, że nie ma konfliktu interesów i nie otrzymuje w żaden sposób określonego finansowania.

Pierwotnie opublikowany pod kreatywne wspólne za pomocą 360 informacji™.