Morfina łagodzi kaszel u pacjentów z idiopatycznym zwłóknieniem płuc

Krótkie leczenie morfiną zapewniło pewną ulgę pacjentom z kaszlem związanym z idiopatycznym zwłóknieniem płuc (IPF) w małym badaniu fazy II z podwójnie ślepą próbą.

Lekarz Philip Molyneux z National Heart and Lung Institute w Imperial College w Londynie podał, że dwa tygodnie przyjmowania małych dawek morfiny o kontrolowanym uwalnianiu zmniejszyły częstotliwość kaszlu na jawie o 39,4% w fazie placebo (95% CI -54,4 do – 9.4). i współpracownicy w badaniu PACIFY COUGH.

W przypadku morfiny średnia częstość kaszlu w ciągu dnia spadła z 21,6 kaszlu na godzinę na początku badania do 12,8 kaszlu na godzinę po 14 dniach; Według wyników opublikowanych w czasopiśmie placebo, częstość kaszlu prawie się nie zmieniła i wzrosła z 21,5 do 20,6 kaszlu na godzinę. Lancet Medycyna układu oddechowego.

Nie zatwierdzono żadnego leku na przewlekły kaszel, ani u pacjentów z IPF, ani u innych grup. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) niedawno odrzuciła doustny gefapiksant, selektywny antagonistę receptora P2X3, w leczeniu niewyjaśnionego lub opornego przewlekłego kaszlu ze względu na słabe dane dotyczące skuteczności.

„Istnieje znaczna niezaspokojona potrzeba terapii poprawiających jakość życia osób z idiopatycznym zwłóknieniem płuc i leczących często występujące i upośledzające objawy, takie jak kaszel” – napisała grupa Molyneux. „Niewystarczająca jasność co do patogennych mechanizmów powodujących kaszel w IPF ograniczyła opcje terapeutyczne dostępne dla pacjentów i klinicystów”.

„Wykazano, że osoby chore na IPF mają bardziej czuły odruch kaszlowy niż zdrowi ochotnicy… Chociaż z badań nad opornym przewlekłym kaszlem można się wiele dowiedzieć w przypadku rozważania leczenia kaszlu związanego z IPF, mechanizmy biologiczne przyczyniające się do kaszlu mogą: grupa napisała inaczej w tych okolicznościach.

W przypadku cichego kaszlu najczęstszymi działaniami niepożądanymi morfiny były nudności (14%) i zaparcia (21%). Zdarzenia niepożądane były podobne w obu grupach leczenia, przy czym zdarzenie wystąpiło u 43% pacjentów w grupie otrzymującej morfinę w porównaniu z 42% pacjentów otrzymujących placebo. Jeden pacjent w grupie placebo zmarł w wyniku podstawowego IPF.

Naukowcy zasugerowali, że potrzebne są długoterminowe dane dotyczące bezpieczeństwa, biorąc pod uwagę obawy dotyczące potencjalnego uzależnienia i odstawienia również spowodowanego używaniem opioidów.

„Pozostają pytania dotyczące patofizjologii IPF i jego wpływu na kaszel” – dodali w niedawnym badaniu Dominic Sykes, lekarz medycyny, MBBS, BS i Simon Hart, obaj z Hull York Medical School w Cottingham w Anglii. „Przewlekle odporny”. Załączony komentarz. „Potrzebujemy więcej pracy, aby zdefiniować fenotyp kaszlu u pacjentów z IPF i określić spersonalizowane cele terapeutyczne”.

Ponadto nie jest jasne, czy opioidy mogą pomóc w leczeniu duszności u tych pacjentów w taki sam sposób, jak w przypadku POChP, zauważają Sykes i Hart. Wskazali na niewolnicę Mabel badanie – badanie małych dawek morfiny przez 56 dni u pacjentów z chorobami serca lub układu oddechowego (w tym IPF) – jako potencjalne źródło odpowiedzi na temat opioidów i duszności.

W obecnym badaniu nie udało się wykazać, że morfina łagodziła duszność pacjenta.

Jednakże na podstawie danych z kwestionariusza stwierdzono poprawę jakości życia. Sykes i Hart podkreślili znaczenie uwzględnienia wskaźników jakości życia, zauważając, że „wyniki prawdopodobnie zgłaszane przez pacjentów powinny być głównym wynikiem wyboru w badaniach nad kaszlem”.

Łącznie do próby krzyżowej przydzielono losowo 44 pacjentów Złagodzić kaszel test. Kwalifikującymi się uczestnikami były osoby w średnim wieku i starsze, u których zdiagnozowano IPF w ciągu 5 lat przed badaniem przesiewowym, zgłaszały kaszel trwający co najmniej 8 tygodni i intensywność kaszlu wynoszącą 30 mm lub więcej w wizualnej skali analogowej. Od kwalifikujących się pacjentów wymagano także, aby wymuszona pojemność życiowa (FVC) wynosiła 45% przewidywanej lub wyższej FEV1.₁ do FVC równego 0,7 lub wyższego oraz skorygowanej względem hemoglobiny zdolności dyfuzyjnej tlenku węgla (DLCO) wynoszącej 30% oczekiwanej lub wyższej. Z badania wykluczono palaczy tytoniu oraz osoby, u których w ciągu ostatnich 6 miesięcy wystąpiło ostre zaostrzenie IPF.

Średni wiek grupy wynosił 71 lat, a 30% stanowiły kobiety. Większość pacjentów była rasy białej (91%). Wskazując na ogólnie słabą czynność płuc, mediana FVC wynosiła 2,7 l, przewidywana FVC wynosiła 82%, a przewidywane DLCO wynosiło 48%.

Pacjenci zostali losowo przydzieleni do 2-tygodniowych okresów leczenia morfiną i placebo, w dowolnym układzie, z 7-dniową przerwą pomiędzy leczeniem. Przestrzeganie leczenia wyniosło 98% zarówno w grupie otrzymującej morfinę, jak i w grupie placebo.

Naukowcy zauważyli, że z badania wykluczono pacjentów z ciężkim zwłóknieniem, którzy wymagali albo długotrwałej tlenoterapii, albo oczekiwanej długości życia poniżej 6 miesięcy, co może ograniczać jego wyniki.