NATO – Polska i NATO

Te stopniowo pogłębiające się więzi trwały jeszcze przez kilka pierwszych lat po przywróceniu w Polsce demokracji. Kluczowym priorytetem po stronie polskiej było zapewnienie, że NATO zrozumiało, że demokracje Europy Środkowo-Wschodniej są suwerennymi i autonomicznymi państwami, a ich wolności demokratyczne i bezpieczeństwo przynoszą korzyści sojusznikom NATO. Strona NATO była chętna Harmonia ze swoimi byłymi przeciwnikami, ale wystrzega się przejmowania odpowiedzialności za bezpieczeństwo w regionie, dając jasno do zrozumienia, że ​​nie ma apetytu ani programu na rozszerzanie członkostwa w NATO.

W ciągu najbliższych kilku lat szybko zmieniająca się sytuacja geopolityczna w Europie stwarzała dla Polski coraz większą możliwość otwartego ubiegania się o członkostwo w NATO. Kilka konkretnych wydarzeń pomogło Polsce stopniowo zbliżyć się do NATO, m.in.:

• Niemcy zjednoczyły się w październiku 1990 r., co oznaczało, że Polska stała się teraz bezpośrednim sąsiadem państwa NATO;
• Podpisanie głównych porozumień o kontroli zbrojeń, które zwiększyły przejrzystość oraz rozmieszczenie broni i żołnierzy w całej Europie.
• Utworzenie w lutym 1991 roku Grupy Wyszehradzkiej (w skład której wchodziła Polska, Czechosłowacja i Węgry) umożliwiło tym krajom wspólne opowiadanie się za większą integracją zachodnią;
• rozwiązanie struktur wojskowych Układu Warszawskiego w marcu 1991 r. i jego rozwiązanie w lipcu 1991 r. (co doprowadziło do ostatecznego wycofania rosyjskich oddziałów bojowych z terytorium Polski w październiku 1992 r., a wszystkich sił we wrześniu 1993 r.);

W tym zmieniającym się środowisku, w grudniu 1991 r. NATO powołało Północnoatlantycką Radę Współpracy (NACC), nowe forum współpracy pomiędzy Sojuszem a jego byłymi przeciwnikami Układu Warszawskiego. NACC pomogło skonsolidować stosunki NATO ze wszystkimi nowymi krajami partnerskimi, a formalna organizacja sprawiła, że ​​polscy urzędnicy poczuli się bezpieczniej w swoim przywiązaniu do sojuszu. (Przeczytaj więcej o inauguracyjnym spotkaniu NACC, podczas którego ambasador radziecki nieoczekiwanie ogłosił nieobecność swojego kraju.)

READ  Ten kraj może zablokować dostęp do twoich kryptowalut na 96 godzin

Przez cały rok 1992 wypowiedzi polskich ministrów na temat chęci członkostwa w NATO stawały się coraz śmielsze. W październiku 1992 r. podczas wizyty w siedzibie NATO premier RP Hanna Szuczka publicznie nawoływała sojuszników do pierwszego członkostwa Polski w NATO (i integracji z innymi instytucjami europejskimi). W listopadzie 1992 roku Polska uczyniła członkostwo w NATO wyraźnym celem swojej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, stwierdzając, że „celem strategicznym Polski [1990s] Jest członkiem NATO i Unii Zachodnioeuropejskiej.

Po trzech latach stabilnych, bliskich stosunków Polska jasno i jednoznacznie zdecydowała się na NATO. Nadszedł czas, aby NATO podjęło decyzję w Polsce.

1992-1997: NATO decyduje o Polsce

Aby kraj mógł przystąpić do NATO, wszystkie istniejące państwa członkowskie muszą wyrazić na to zgodę (ta zasada konsensusu ma zastosowanie do każdej decyzji podejmowanej w ramach NATO). W latach 90. niektórzy z 16 członków NATO byli bardziej niż inni chętni do przyjmowania nowych członków.

Wśród nieufnych sojuszników było wiele obaw, m.in., że dodanie nowych członków skomplikuje wewnętrzne procesy NATO – lub zmniejszy wpływ istniejących członków; Integracja nowych krajów w struktury wojskowe NATO jest kosztowna, nie mówiąc już o pomocy w ich obronie w czasie kryzysu; Ich reformy demokratyczne, rynkowe i wojskowe nie poszły wystarczająco daleko. Nawet wśród członków wspierających nie ma powszechnego konsensusu wśród przywódców politycznych ani w szerszym społeczeństwie.

Jednak prorozszerzeniowe państwa członkowskie – zwłaszcza USA i Niemcy – powoli, ale skutecznie przybliżały do ​​sojuszu Polskę i inne kraje Grupy Wyszehradzkiej.

Sekretarz generalny NATO Manfred Warner pomógł poprowadzić sojuszników do konsensusu w sprawie rozszerzenia. Pomógł polskim urzędnikom zrozumieć i kierować nowymi stosunkami ich kraju z NATO. Podczas wizyty w Warszawie w marcu 1992 r. oznajmił, że „z naszej strony NATO drzwi są otwarte dla szerokiego zakresu współpracy i pomocy”. Sekretarz Generalny dał jasno do zrozumienia, że ​​nie rozważano wówczas rozszerzenia NATO, choć podkreślił, że członkostwo może być w przyszłości opcją – NATO działa w oparciu o utrzymanie swojej wewnętrznej jedności, dlatego Polska musi zrozumieć, że rozwój stosunków będzie procesem ewolucyjnym. proces.

READ  Kultura jest ważnym składnikiem relacji Katar-Polska: Ambasador

Uspokajając bardziej sceptycznych członków, integracja NATO Polski i innych krajów Grupy Wyszehradzkiej postępowała stopniowo, przy stale rosnącym poziomie współpracy.

Na Szczycie w Brukseli w styczniu 1994 r. NATO opracowało program Partnerstwa dla Pokoju. Program opierał się na dialogu politycznym rozwiniętym w NACC i poszerzał poziom praktycznej współpracy z nowymi krajami partnerskimi.

Wśród krajów wyszehradzkich pojawiły się pewne obawy, że Wspólny Plan na rzecz Pokoju nie jest krokiem w kierunku członkostwa w NATO, ale raczej alternatywą, która utrzymuje je na zawsze w niejasnej mgle sąsiadującej z NATO, bez gwarancji bezpieczeństwa sojuszu na mocy art. 5. Aby rozwiać te obawy, grupa amerykańskich dyplomatów urodzonych w krajach Europy Środkowej (w tym urodzony w Warszawie szef połączonych sztabów generał John Shalikashvili) odwiedziła ich kraje pochodzenia i namówiła je do przyłączenia się do programu. W następstwie tego dyplomatycznego nacisku prezydent USA Bill Clinton odwiedził Pragę bezpośrednio po szczycie w Brukseli w 1994 r. i oświadczył, że kwestia przystąpienia krajów wyszehradzkich do NATO nie jest już problemem. JeśliAle nadal Kiedy I Jak.

Wspólny Plan dla Pokoju obejmował współpracę wojskową, która doprowadziła do wspólnych ćwiczeń wojskowych pomiędzy byłymi wrogami. We wrześniu 1994 roku Polska przeprowadziła pierwsze z tych ćwiczeń pod kryptonimem Most Spółdzielczy. Wkrótce odbędą się inne ćwiczenia, w tym Cooperative Venture na Morzu Północnym w pobliżu Danii, Norwegii i Szwecji oraz Cooperative Spirit w Holandii w październiku.