Pogorszyły się niedobory w produkcji łodzi podwodnych USN Virginia

Pomimo usilnych prób australijskiego rządu ukrycia szczegółów posunięć mających na celu zakup używanych okrętów podwodnych o napędzie atomowym od Stanów Zjednoczonych, pewne podstawowe fakty są jasne. Być może najważniejsze, aby zaspokoić własne zapotrzebowanie na szturmowe okręty podwodne do lat czterdziestych XXI wieku, Stany Zjednoczone muszą zwiększyć produkcję do dwóch rocznie do 2028 r., ale nie są bliżej osiągnięcia tego celu.

Aby produkować je z szybkością, która umożliwiłaby od jednej do trzech sprzedaży do Australii, linia produkcyjna musiałaby osiągnąć tempo 2:33 rocznie, również do 2028 r., jeśli pierwszą linię mamy mieć w 2032 r. A nawet następnie w przyspieszonym tempie tylko Wirginia ma jedną pełną rezerwę lub nadwyżkę co trzy lata. Średnia w ciągu ostatniej dekady wynosiła 1,3 rocznie, choć rośnie – ale nieznacznie.

Musimy także pamiętać, że nawet przy tak ambitnym, przyspieszonym tempie Australia nabędzie okręty podwodne zbudowane gdzieś w latach 2005–2020 w ramach umowy „stare za nowe”, która nigdy nie została dokładnie zbadana. Innymi słowy, mamy zamiar zapłacić za wsparcie nowego amerykańskiego stanu Wirginia, ale w zamian otrzymamy łodzie, które osiągnęły już od jednej trzeciej do połowy okresu użytkowania.

Jak już informowaliśmy, Australia ma zamiar przekazać Waszyngtonowi 4,6 miliarda dolarów – nie na same okręty podwodne, byłoby to znacznie więcej – ale za niejasny wkład w rozbudowę amerykańskiej bazy stoczniowej.

Innymi słowy, stanowiłoby to zachętę – administrowaną przez Sekretarza Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych – dla producentów łodzi podwodnych, takich jak Electric Boat i Huntington Ingalls Industries, do produkcji części zamiennych do amerykańskich łodzi podwodnych.

Problem Australii polega na tym, że Stany Zjednoczone nie realizują swoich celów w zakresie wzrostu, a prezydencki wniosek dotyczący budżetu obronnego na rok 2025 nie jest wyjątkiem, ponieważ finansowanie obejmuje tylko jeden okręt podwodny klasy Virginia. Zamiast zwiększać produkcję, Stany Zjednoczone wydają się ją zmniejszać.

W Kongresie jednym z głównych zwolenników umowy dotyczącej łodzi podwodnych AUKUS jest poseł Joe Courtney (ze stanu Connecticut), który tak mówi o tej alarmującej sytuacji:

„W czasie, gdy tempo budowy statków Marynarki Wojennej – załogowej i bezzałogowej, w tym lotniskowców, okrętów podwodnych, niszczycieli i fregat – wraca do normy po wpływie pandemii Covida i zakłóceniach w łańcuchu dostaw, plan Marynarki Wojennej dotyczący wycięcia łodzi podwodnej, która została już zapłacona dla i częściowo zbudowany nie ma sensu lub Nie ma sensu.

„Gdyby taka redukcja została faktycznie wprowadzona, oznaczałoby to usunięcie kolejnego szturmowego okrętu podwodnego z floty, której brakuje już 17 okrętów podwodnych do od dawna deklarowanego wymagania Marynarki Wojennej wynoszącego 66. Biorąc pod uwagę nowe zobowiązanie podjęte przez Departament Obrony i Kongres w zeszłym roku dotyczące sprzedaży trzy okręty podwodne i dla naszego sojusznika Australii, którą entuzjastycznie popieram, konsekwencje propozycji Marynarki Wojennej będą miały głęboki wpływ na marynarki wojenne obu krajów.

„To odchylenie od prognozowanego zeszłorocznego Programu Obrony na Przyszłe Lata (FYDP) kontrastuje ze Strategią Departamentu Obrony Narodowej wydaną 11 stycznia 2024 r., w której uznano, że „stabilność zamówień” ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia odpornych łańcuchów dostaw. Z tych wszystkich powodów i co więcej, ta trudna transformacja Marynarki Wojennej wymaga najwyższej kontroli Kongresu, który w końcu ma wyłączne uprawnienia do „zapewniania i utrzymywania Marynarki Wojennej” zgodnie z „Artykułem I, Sekcją VIII Konstytucji”.

Jak donosiło APDR, poprzednia próba legislacyjna zapewnienia dodatkowego finansowania bazy okrętów podwodnych w wysokości 3,3 miliarda dolarów – którą także wspierał Joe Courtney – została zablokowana przez Kongres ze względu na jastrzębi sprzeciw Republikanów wobec innych aspektów ustawy.

Pan Courtney pochodzi z 2. Okręgu Kongresowego Connecticut i stanowi serce swoich wyborców w ogromnej stoczni Electric Boat Shipyard w Groton, która obecnie buduje rakiety nuklearne klasy Columbia wystrzeliwujące rakiety SSBN i łodzie podwodne SSN Virginia. Z pasją opowiadał się za potrzebą zwiększenia wskaźników produkcji w obu kategoriach i 17 stycznia wraz z kilkoma jego kolegami napisał do prezydenta Joe Bidena, w którym napisał:

„Partnerstwo AUKUS zależy od tego, czy nasz kraj utrzyma stały poziom budowy szturmowych okrętów podwodnych niezbędnych do wypełnienia naszego zobowiązania do pomyślnego transferu okrętów podwodnych klasy Virginia do Australii w drodze sprzedaży, przy jednoczesnym spełnieniu naszych wymagań dotyczących struktury sił.

„Niezbędne jest utrzymanie stałego poziomu zamówień dwa razy w roku, aby zapewnić naszych partnerów o naszej zdolności do wywiązania się z zobowiązań i rozwiać wątpliwości dotyczące możliwości podmorskich naszego kraju.

„Mówiąc najprościej, to nie jest czas na wprowadzanie niestabilności do łańcucha dostaw przy niepewności co do stawek zamówień. Budżet na rok 2025 nadejdzie w kluczowym momencie dla programu łodzi podwodnych klasy Virginia i utrzymania naszej niezrównanej przewagi w dziedzinie podmorskiej. „

„Wszelkie odstępstwa od planowanego rytmu budowy i zakupu dwóch okrętów podwodnych rocznie odbiją się szerokim echem w kraju i za granicą, zarówno wśród sojuszników, jak i konkurentów”.

Wydaje się, że ten zarzut nie spotkał się z zainteresowaniem – choć szczerze mówiąc, Kongres ma prawo zawetować żądanie prezydenta i może przywrócić finansowanie drugiej klasy w Wirginii w roku budżetowym 2025. Biorąc pod uwagę zatwierdzony przez Kongres limit wydatków na obronność, robi to wiązałoby się to z cięciami innych części budżetu, co wcale nie jest łatwym zadaniem.

Tymczasem w Australii w dalszym ciągu ignoruje się realia sytuacji w Stanach Zjednoczonych. 29 lutego doszło do następującej wymiany zdań między pisarzem a ministrem przemysłu obronnego Patem Conroyem:

Kim Bergman: Moje pytanie dotyczy amerykańskiej bazy przemysłowej. W styczniu Sekretarz Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych Carlos del Toro skrytykował amerykańskich stoczniowców za zbytnią chciwość, ponieważ wykupy własne podniosły ceny ich akcji. Dlaczego więc Australia miałaby przenieść 4,6 miliarda dolarów do tej samej amerykańskiej bazy przemysłowej?

SEKRETARZ CONROY: Mogę państwu powiedzieć, że jesteśmy niesamowicie zaangażowani w posiadanie najbardziej zaawansowanych możliwości – najbardziej zaawansowanych możliwości łodzi podwodnych na świecie. Częścią tego jest modernizacja amerykańskiej bazy przemysłowej. Jednocześnie inwestujemy 30 miliardów dolarów w modernizację naszej bazy przemysłowej. Stworzy to 20 000 australijskich miejsc pracy. Oto więc odpowiedź na pytanie.

Tak, ministrze.

W przypadku zapytań redakcyjnych prosimy o kontakt:
Redaktor Kim Bergmann pod adresem [email protected]
W sprawie ogłoszeń reklamowych prosimy o kontakt:
Menedżer sprzedaży Graham Goss w [email protected]