Protestujący w Canberze szukali przywództwa, Scott Morrison nie może zapewnić | Adwokat w Gloucester

W sobotę rano ogromny tłum został ranny, trzymając czerwone sztandary do góry nogami i niosąc niedokończoną, gniewną urazę, jak wąż wokół gmachu parlamentu. Nieśli flagi (dziwne chorwackie, macedońskie i polskie, a także różne australijskie) oznaczające zagmatwaną lojalność i sugerujące, że te tłumy w żaden sposób nie reprezentują współczesnej Australii – postrzępiony tłum był bardzo biały; Średni wiek i bardzo zwyczajny. Ale z drugiej strony, prawie z powodu tego zamieszania, tłum był dokładnie inną grupą demograficzną. Grupa ludzi zagubionych, niepewnych, zdezorientowanych.

Szukali przywództwa. Nie znaleźli go w Canberze.

Potrzebowali kogoś, kto wyjaśni im, dlaczego Australia wdrożyła środki zdrowia publicznego, które uratowały tysiące. Potrzebowali kogoś, kto zechce powiedzieć, że żyjąc razem jako wspólnota, możemy cieszyć się lepszym, silniejszym i bardziej satysfakcjonującym życiem niż dzięki wyróżnianiu się jako jednostki. Niech ktoś wyjaśni, dlaczego to wspaniały kraj.

Symulacja skurczu dowódcy. Zdesperowany człowiek tka, blaknie i uchyla się od odpowiedzialności jako przywódca tego kraju.

Scott Morrison miał prosty wybór.

Potrafi dokładnie i zwięźle wyjaśnić kluczową rolę szczepionek i nakazów maskowania w ochronie osób starszych i niepełnosprawnych. Widział fakty: Wyjaśnij, jak działa wirus. Mógł zapytać, kto chciał, aby ich dziadkowie zginęli, ponieważ odmówili przestrzegania ostrzeżeń zdrowia publicznego. Co więc powiedział premier?

Morrison musi przekazać odpowiedzialność komuś, kto może teraz kierować krajem. Potem może wrócić do gry na harfie przy obiedzie.

– Będę bardzo jasny – zaczął. Rząd Wspólnoty Narodów wspierał tylko mandaty, które odnoszą się do pracowników opieki nad osobami starszymi, pracowników niepełnosprawnych i osób pracujących w sytuacjach wysokiego ryzyka w systemie opieki zdrowotnej. Wszystkie inne stany dotyczące szczepionek zostały narzucone jednostronnie przez rządy stanowe. Nie narzucone przez rząd Wspólnoty Narodów. Rzeczywiście, rząd Wspólnoty Narodów nie może egzekwować takiego mandatu”.

Walcząc pod ciężarem odpowiedzialności zsunął się na dno beczki. Kiedy myślisz, że Morrison nie może iść dalej, zmienia swój kształt, aby mógł pochylić się w dół, oddalając się jak najdalej od warunku swojej pracy: wyjaśniając, dlaczego jest tak bezużyteczny, że nie można go nawet drażnić trzymając wąż .

Zamiast dumnie posiadać te same środki, które pozwoliły Australii uniknąć śmierci tysięcy, Morrison uciekł z pola. Twierdził, że to wszystko wina stanów i że je obwinia. Była to jedna z najbardziej żałosnych prób zrzeczenia się odpowiedzialności, jakie kiedykolwiek widzieliśmy. Przerzucił odpowiedzialność na stany, nalegając, by protestujący poruszali takie kwestie z premierem, a nie z nim. Bóg nie. W końcu jest tylko premierem, a nie kimś, kto faktycznie coś robi.

Morrison musi przekazać odpowiedzialność komuś, kto może teraz kierować krajem. Potem może wrócić do gry na harfie przy obiedzie. To było dziwne.

W ten weekend widzieliśmy żałosną rzeczywistość tej bardzo zwyczajnej osoby. Tak sztampowy i tak źle przygotowany do przewodzenia temu krajowi, że im szybciej zrezygnuje z twierdzenia, że ​​to robi, tym lepiej dla nas wszystkich.

Pogarda nie jest rodzajem emocji, o której ludzie szybko zapominają. Jak kropla barwnika w kałuży wody, rozprzestrzenia się stopniowo, powoli, ale nieodwołalnie z zabarwienia percepcji. Warto zauważyć, że większość liberalnych polityków przeszła już do epoki post-Morrisona. Peter Dutton stoi po jednej stronie, szczeka na księżyc i nieodpowiedzialnie krzyczy o wojnie, podczas gdy skarbnik Josh Frydenberg po drugiej jest zajęty zbieraniem liczb. Nie finansowe – nikt już nie dba o gospodarkę. Oblicza, jak pokonać innych konkurentów w przyszłym głosowaniu przywódczym.

Wyniki wyborów uzupełniających są zawsze interpretowane jako zwiastuny, głosy, które przewidują, co będzie dalej Wybory weekendowe nie były wyjątkiem. Niemal pewna strata, na przykład po raz pierwszy dla Begi – z natury konserwatywnego elektoratu. Pewna huśtawka przeciwko Fionie Cutfuges, kandydatka Morrisona osobiście poparła w ostatnim sondażu (który również przegrała). Konkretne przejście do budek pracowniczych Willoughby z dużą liczbą wyborców Model Alliance, ale pochodzenia chińskiego. Wszystko wskazuje teraz i po raz pierwszy od pandemii ten rząd bezpowrotnie stracił zaufanie wyborców.

Nie oznacza to, że wybrali Partię Pracy – po prostu uważnie przyjrzeli się temu rządowi i uznali go za bardzo chętny. Gniew i rozczarowanie wyrażone przez wyborców w tym głosowaniu mieszczą się w granicach typowych wyników. Kiedy były premier Mike Byrd zrezygnował w połowie kadencji, w stosunku do liberałów nastąpiła huśtawka o 24,2%, ale jego następczyni, Gladys Berejiklian, zwyciężyła w kolejnych wyborach powszechnych. Tym razem presje antyrządowe ograniczyły się do jej fotela z 13,5 proc. bez kandydata Partii Pracy (silna niezależna otrzymała ponad 32 proc. głosów w pierwszej preferencji).

To jest problem, z którym zmierzy się wielu pretendentów w nadchodzących wyborach federalnych. Chociaż niektórzy (np. niezależni kandydaci do Senatu ACT, były kapitan Wallabies, David Pocock i profesor prawa Kim Rubinstein) byliby wspaniałymi ozdobami każdego parlamentu, przezwyciężenie dusznej dynamiki urzędu, z którego korzystają główne partie, jest bardzo trudne. Perspektywa wyprzedzenia urzędującego liberała senatora Zeda Cecilgi (wymagającego zwrotu tylko jednej trzeciej głosów) w wielu rozgrywkach jest prawie niemożliwa. Jednak zasadnicze warunki wstępne do zmiany rządu są już na miejscu.

Zmieniamy rządy raz na dekadę – tylko dwa razy od 2000 roku i siedem razy w ciągu 75 lat od zakończenia II wojny światowej.

Wyborcy muszą być bardzo rozczarowani i zniesmaczeni rządem za wysłanie go. Są tak wściekli, że chcą na nią głosować, ponieważ nie widzą żadnej przyszłości, w której odgrywa znaczącą rolę. Tłumy ludzi duszących się na ulicach stolicy w zeszłym tygodniu mogą jeszcze nie chcieć Partii Pracy, ale z pewnością nie uważają, że Morrison oferuje jakiekolwiek odpowiedzi.