Punkty do dyskusji, dzień 3, Steve Smith, Alex Carey, wideo, najważniejsze wydarzenia, wiadomości krykietowe 2024

Nowa Zelandia jest o krok od zakończenia trwającej 31 lat suszy przeciwko Australii po przejęciu całkowitej kontroli nad przebiegiem trzeciego dnia testu w Christchurch.

Ostatni raz Nowa Zelandia pokonała Australię w meczu testowym u siebie w 1993 roku, kiedy Danny Morrison zwyciężył 6-37 w pierwszych rundach meczu.

Po początkowej rundzie straty Nowozelandczycy przeprowadzili genialny kontratak, zdobywając 372 runy w drugiej rundzie, zanim Matt Henry i Ben Sears pokonali najwyższą klasę Australii.

Oglądaj mecz Australia vs Nowa Zelandia na żywo bez przerw na reklamy podczas gry w Kayo. Czy jesteś nowy w Kayo? Rozpocznij bezpłatny okres próbny już dziś >

Goniąc za celem 279, aby wygrać serię, Australia przegrała do 4-34, zanim Mitch Marsh i Travis Head byli w stanie przejąć kontrolę nad ostatnią godziną niedzielnej gry.

Marsh był niepokonany przy 27 zbiórkach, podczas gdy Head nie odpadł przy 17, a Australia z bilansem 4-77 potrzebowała kolejnych 202 runów do zwycięstwa.

Dla Nowej Zelandii jest już za późno na ponowne zwycięstwo w Pucharze Trans-Tasmana, a Australia zapewniła sobie utrzymanie w serii dzięki zwycięstwu w otwierającym serię teście w Wellington w zeszłym tygodniu.

Jednak Nowozelandczycy mogą dorównać serii, a wynik może być kluczowy, gdy kolejne decydujące mistrzostwa świata w testach odbędą się w The Oval w czerwcu 2025 r.

Krytyk Fox Cricket Brendon Julian pochwalił grę w kręgle Henry'ego, który ma 17 bramek w serii, i powiedział, że Nowozelandczycy mają wielką szansę na zakończenie suszy.

„To był wspaniały dzień dla Nowej Zelandii, która postawiła się na świetnej pozycji, aby wygrać ten mecz testowy” – powiedział Julian.

„Nowa Zelandia ma naprawdę dobrą pozycję w tabeli, ale czy jutro będzie w stanie zadać nokautujący cios? To najważniejsze pytanie”.

Słaby Smith spada do najniższego poziomu od 10 lat

Steve Smith przetasował, zagrał i spudłował. Krab w zagięciu. Mistrz Australii ani razu nie wyglądał na zadowolonego, zanim w niedzielę ponownie poniósł porażkę na szczycie rankingów.

Po raz pierwszy od 2014 roku gwiazda odbijającego LBW została zwolniona z boiska w obu rundach testu po tym, jak Matt Henry wyprodukował fenomenalną piłkę, która wyprowadziła go na prowadzenie na dziewięć pozycji.

Podobnie jak w pierwszych rundach, kiedy Smith został pokonany podaniem przez debiutanta Kiwi Bena Searsa, gdy miał 11 lat, Australijczyk wyglądał na zdenerwowanego podaniem. Posypując ranę solą, w obu przypadkach odwoływał się od tej decyzji, ale recenzja wykazała, że ​​poród wstrząsnął jego tułowiem.

„Atakował linię, a piłka ponownie trafiła Steve'a Smitha” – powiedział w swoim komentarzu były wszechstronny zawodnik Nowej Zelandii Frankie Mackay.

Pozostało nieco ponad dziewięć miesięcy do meczu Australii z Indiami w długo oczekiwanym meczu u siebie, pozostaje jednak pytanie, czy wybrana kolejność odbijania będzie trwała.

Smith podjął bezinteresowną decyzję o przesunięciu się na szczyt tabeli odbijania po odejściu Davida Warnera na emeryturę, aby otworzyć miejsce dla Camerona Greena, który odwdzięczył się za wiarę oszałamiającym stuleciem w Wellington w pierwszym teście zapewniającym Australii Puchar Trans-Tasmana .

Jednak jury nadal nie jest pewne, czy to posunięcie zadziałało w przypadku Smitha, który minęło dopiero pół wieku od awansu w serii Test przeciwko Indiom Zachodnim i Nowej Zelandii.

34-latek ostro zareagował po tym, jak pod koniec stycznia zdobył 91 punktów bez porażki w szokującym meczu Australii z Indiami Zachodnimi na stadionie Gabba, ostro krytykując krytyków kwestionujących jego formę.

„Było wiele komentarzy na temat tego, jak zawiodłem dwie lub trzy rundy, czy cokolwiek to było, (ponieważ) nie mogłem wyjść i uzyskałem dwa niskie wyniki” – powiedział Smith. „A teraz myślę, że średnio 60 w otwieraczu.” „.

„Tak naprawdę nie czytałem o tym zbyt wiele. To była po prostu inna pozycja. Kilka razy wykonałem odbiory i dotarłem tam wcześnie, więc dla mnie to po prostu pozycja, na której gram i o to w tym wszystkim chodzi”.

W pierwszych ośmiu rundach, które obejmowały niepokonane uderzenia w Adelajdzie i Brisbane przeciwko Indiom Zachodnim, Smith zaliczył obecnie 171 runów, uzyskując średnią 28,5.

Niedzielny niepokój jest tym, co uderza.

Zawsze skakał między nogami, ale stopień, w jakim zrobił to w Christchurch, zaskoczył m.in. byłych przedstawicieli Nowej Zelandii Craiga McMillana i Marka Richardsona. Przynajmniej jeden z nich zastanawiał się, czy ma pojęcie, gdzie znajduje się jego tors.

To także siódma strata bramki na rzecz LBW w ciągu ostatnich 14 miesięcy.

Smith najwyraźniej nie jest osamotniony wśród australijskiego systemu odbijania, jeśli chodzi o walkę o formę.

Pomijając Greenhorna, można postawić tezę, że australijski ogon był bardziej niezawodny niż najwyższy rząd Nowej Zelandii, co stanowi poważny problem dla turystów.

Były krykiecista roku ICC Test zapewnił długotrwałą ochronę w trudnych warunkach podczas otwarcia serii w Wellington, co pomogło Greenowi w zdobyciu ostatecznego zwycięzcy meczu.

Jednak wczesne dowody jego udanego awansu na szczyt kolejności były rozczarowujące, ponieważ Australia wkrótce rozpocznie dłuższą przerwę od krykieta testowego.

Rushen staje się „kręgosłupem krykieta w Nowej Zelandii”

Powrót Nowej Zelandii trzeciego dnia turnieju w Christchurch nie byłby możliwy bez kolejnego uderzenia w ręce Rashina Ravindry.

Po przetrwaniu trudnej części meczu w sobotni wieczór Ravindra wykorzystał sprzyjające warunki do odbijania piłki następnego ranka, pomagając Nowej Zelandii odzyskać kontrolę nad serią finałową.

Leworęczny był bez zarzutu w parterze, ale nie stronił od ataków z kwadratu, gdy australijscy melonicy zawiedli. Czasami było gorąco, ale przez większość czasu bicie było wspaniałe.

„Zagrał dobrze” – skomentował były odbijający z Nowej Zelandii Craig McMillan.

To ponownie wywarło presję na australijskich meloników. Kiedy popełnili błąd, był gotowy przyjąć na nich atak. Był gotowy użyć swoich nóg na Lyonie.

„Wygląda na to, że gra w swoją naturalną grę”.

Rozegrał dopiero swój siódmy mecz testowy, a średnia odbijanych uderzeń Ravindry w drugiej minucie wzrosła do 55,75, co stanowi wynik więcej niż przyzwoity wynik dla młodzieńca, który wciąż stawia sobie kroki na poziomie międzynarodowym.

Po otrzymaniu kluczowego czwartego gola, odpowiedział na zaufanie selekcjonerów podwójnym stuleciem przeciwko Republice Południowej Afryki, a teraz ważnym półwieczem w Christchurch.

Były australijski wszechstronny zawodnik Brendon Julian wierzy, że Ravindra ma potencjał, aby podważyć imponujący rekord Kane’a Williamsona z testów, który obejmuje 32 setki i średnią uderzeń powyżej 55.

„Wyszedł dziś rano i pokazał nam, co ma, mnóstwo talentu” – powiedział Julian w komentarzu.

„Myślę, że podważy rekord Kane’a Williamsona i uważam, że jest bardzo dobry. Ma przed sobą długą drogę, aby osiąść w swojej karierze testowej i zrównoważyć grę odbijania w trudnych warunkach”.

„Jedyną rzeczą, którą w nim kocham, jest to, że ma świetną obronę, więc zawsze może się wycofać, gdy sytuacja staje się trudna. Będzie kręgosłupem krykieta w Nowej Zelandii przez następne 10 lat”.

Ravindrze nie udało się osiągnąć drugiej setki w teście, wyprzedził kapitana rywala Pata Cumminsa w kręgle (82), ale 24-latek miał już zapewnione podstawy do zdobycia ogromnej liczby drugich rund dla Nowej Zelandii.

„Kapitan Cool”: Cummins robi to ponownie

Niedzielna przewaga Pata Cumminsa mogła być zbędna, biorąc pod uwagę niepowodzenia najwyższej klasy zawodników w dalszej części dnia.

Jeśli jednak Nowa Zelandia wygra, nie będzie to wina australijskiego kapitana, który w drugiej połowie drużyny Kiwi spisał się znakomicie pod kilkoma względami.

Po strzeleniu 51 punktów Kane’owi Williamsonowi w ostatniej sesji w sobotę Cummins wyeliminował otwierającego Toma Lathama (73), Rasheena Ravindrę (82) i swojego odpowiednika Tima Southee (0), zdobywając 4-62 z 24 overów.

Jak zauważyła nowozelandzka ekipa telewizyjna pod koniec 372 rund Nowej Zelandii, „jego najskuteczniejszym zawodnikiem jest on sam”.

Udało mu się dogonić Lathama pierwszą dostawą tego dnia, co spotkało się z uznaniem wszechstronnego nowozelandzkiego zawodnika Frankiego Mackay'a.

„To świetny kapitan. Potrzebujesz furtki, zadzwoń do tego gościa, Pata Cumminsa” – powiedziała.

Z powodzeniem sprowadził także Camerona Greena i Nathana Lyona do ataku później tego samego dnia, z natychmiastowym sukcesem, a obaj meloniki zabezpieczyli furtki pierwszą piłką swoich zaklęć.

Odkupienie z Currym jest równe rekordowi legendy na przestrzeni 24 lat

To był surrealistyczny mecz testowy dla Alexa Careya, który po kiepskiej karierze z kijem znajduje się pod coraz większą presją, aby utrzymać swoje miejsce w reprezentacji narodowej, a mimo to zdołał wyrównać wieloletni rekord Australii pod względem liczby chwytów w meczu. .

Po tym, jak w pierwszych rundach wyrzucił bramkę nierozważnym strzałem z dystansu, Australijczyk z Australii Południowej pod koniec drugiego dnia na stadionie Hagley Oval oddał niski strzał, dając otwierającemu Black Caps Tomowi Lathamowi ogromne wytchnienie po 59 runach.

Stracona szansa była kosztownym błędem, ponieważ następnego ranka Latham i wschodząca gwiazda Rashin Ravindra powiększyli prowadzenie Nowej Zelandii, ale Carey odegrał kluczową rolę w zwolnieniu nowozelandzkiego odbijającego w niedzielę.

Latham miał 73, kiedy kapitan drużyny przeciwnej Pat Cummins wyciągnął piłkę od wewnętrznej strony, która odbiła się od ochraniacza lewego ręką i poszybowała do Careya. Sędzia boiskowy Nitin Menon ignoruje prośby Australii, a Carey przekonuje swojego kapitana, aby wysłał decyzję na górę, potwierdzając, że słychać było dwa dźwięki.

Powtórki potwierdziły podejrzenia Careya, a gwałtowny wzrost pokazał, że Sneko i Latham opuścili 27 serii przed upływem stulecia.

Ostatecznie był to jedyny przełom Australii w porannej sesji, ponieważ Carey zakończył rundy z dziesięcioma złapaniami, co równało się krajowemu rekordowi ustanowionemu przez legendarnego Adama Gilchrista 24 lata wcześniej.

Szansa na odkupienie pojawi się także w poniedziałek, biorąc pod uwagę niepewną pozycję, w jakiej znajduje się Australia w dążeniu do zwycięstwa.

Marnus Bullers podnosi pytanie Smitha

Widok bramkarzy Marnusa Labuschagne’a wkrótce po obiedzie trzeciego dnia dodał odrobinę absurdu do pięknego dnia krykieta w Christchurch.

Gambit prawie zadziałał, gdy Rashin Ravindra oddał strzał z haka niedaleko Josha Hazlewooda z końca kortu.

Wystosowany w celu oszczędzania energii czołowych australijskich meloników przed przyjęciem drugiej nowej piłki w rundach w Nowej Zelandii, Labuschagne stał się ósmym melonikiem, który został użyty.

Jednak decyzja o przejściu na numer 3 wywołała pytanie byłego australijskiego gracza w szybkie meloniki Brendona Juliana, który zastanawiał się, dlaczego Steve Smith nie był brany pod uwagę jako opcja.

Analityk Fox Cricket zauważył, że kiedy Smith po raz pierwszy przedarł się do australijskiej drużyny, został wybrany przede wszystkim jako wszechstronny zawodnik, który był więcej niż zdolny odbić sobie nogę.

Minęło nieco ponad dziesięć lat, odkąd australijski otwieracz uzyskał wynik 4-83 przeciwko Anglii w teście u Lord's w lipcu 2013 roku.

34-latek zdobył 19 bramek testowych, średnio 53,05 w swojej karierze i kolejne 38 bramek ODI, średnio 34 na furtkę. W T20 dla Australii zdobył 17 bramek, średnio 22.

Jednak ostatni raz poruszył ręką w zeszłym roku w Lourdes i był to tylko krótki występ. W swoich ostatnich 30 testach rzucił zaledwie pięć overów, dodając do swojego wyniku dwie bramki.

Po swoim występie w zeszłym roku w Lord's powiedział, że ma nadzieję, że nie będzie musiał „tak dużo grać w kręgle”, ponieważ „w ogóle nie pracował nad moją grą w kręgle”.

Julian powiedział, że omawiał tę kwestię ze Smithem podczas przełęczy i powiedział, że mistrz powiedział mu, że nie jest specjalnie zainteresowany.

Jeśli chodzi o Labuschagne, zdobył 13 bramek, średnio 58 w 50 testach, w których rozegrał w latach 2018–2024.