Punkty do dyskusji w Anglii: Czy Gareth Southgate przegapił szansę na zmiany? Czy Eddie Nketiah może zastąpić Harry’ego Kane’a? | wiadomości piłkarskie

Po tym, jak Gareth Southgate ogłosił skład Anglii na mecze eliminacyjne do Euro 2024 przeciwko Ukrainie i mecz towarzyski ze Szkocją, dziennikarze piłkarscy Sky Sports przeanalizowali najważniejsze poruszane kwestie.

Stracona szansa na zmiany?

Konsekwencja i ostrożność to hasła przewodnie międzynarodowego menadżera, który nie chce popaść w kaprysy formy, które mogłyby wpłynąć na kibica, czy szczerze mówiąc, dziennikarza. Dla reszty z nas zwycięstwa Anglii nad Maltą i Macedonią Północną w czerwcu ubiegłego roku są już tylko wspomnieniem.

Dla Southgate stanowią one punkt wyjścia do wyboru. Dwa przekonujące zwycięstwa. Strzelił jedenaście goli bez odpowiedzi. Oba mecze rozpoczęli Jordan Henderson i Harry Maguire. Trzy mecze w Premier League w sezonie nie wystarczyły, aby zmienić jego pogląd.

Jednak argumenty za zmianą rzadko kiedy były tak przekonujące. Niezależnie od etyki przejścia do Saudi Professional League Henderson (obecnie 33-letni Henderson z pewnością wiedział od pierwszego wejrzenia, że ​​jest podatny na przykład na błyskotliwość Jamesa Warda-Prowse’a).

Nie takie było podejście Jude Bellingham do Bliskiego Wschodu. Nawet Cristiano Ronaldo z całą pasją i polityką, jakie wnosi trener Portugalii Roberto Martinez. To Henderson, zawodnik, którego wybór do Pucharu Świata był przedmiotem dyskusji zimą jeszcze przed jego przeprowadzką.

Southgate pozostaje uczciwy i szczyci się tym, że bierze dodatkowy oddech przed podjęciem ważnych decyzji. Przez lata był naszym atutem, tworząc także lepszą kulturę. Można się jednak zastanawiać, czy była to łatwa szansa na zmiany, której niepotrzebnie uniknięto.
Adama Pata

Czy Nketiah może utrzymać rolę rezerwowego Kane’a?

Eddie Nketiah może stoczyć ciężką walkę o utrzymanie miejsca w wyjściowym składzie Arsenalu, ale jego imponująca forma na początku sezonu wystarczy, aby przyciągnąć uwagę Garetha Southgate’a.

Pomimo względnego braku doświadczenia – w wieku 24 lat nie rozegrał więcej niż dziewięciu meczów ligowych w żadnym sezonie – Nketiah jest dość niezawodnym strzelcem, strzelającym bramki w podobnym tempie co Gabriel Jesus, pierwszy wybór Arsenalu. 9.

Eksperci mogą wskazywać na tendencję Nketiaha do marnowania dużych szans – jedynie Darwin Nunes tracił więcej bramek na 90 minut od początku poprzedniego sezonu – ale fakt, że zajmuje on trzecie miejsce pod względem oczekiwanej liczby bramek na 90 bramek wśród wszystkich napastników Premier League w tym okresie pokazuje, że Nketiah to dobry zawodnik. Wysoka zdolność do osiągnięcia pozycji punktowanych.

Na korzyść Nketiaha przemawia także jego godna pochwały passa w reprezentacji Anglii do lat 21, w której strzelił 16 goli w zaledwie 17 występach.

Southgate wykazało chęć nagradzania zawodników za doskonałość w swojej grupie wiekowej i chociaż mogło to nastąpić kilka lat po ukończeniu drużyny do lat 21, Nketiah miał teraz swoją szansę.
Joe Shreda

Czy transformacja pomocnika Alexandra-Arnolda dobiegła końca?

Od prawego obrońcy, który ledwo dostał się do kadry Anglii, do startującego z numerem 10 w meczach o stawkę – minęły dwa lata, odkąd Trent Alexander-Arnold pojawił się na arenie międzynarodowej.

Hybrydową rolę obrońcy propaguje szef klubu Jurgen Klopp, ale często zapomina się, że Gareth Southgate po raz pierwszy przeniósł go na pomocnik we wrześniu 2021 roku, w meczu eliminacyjnym do mistrzostw świata z Andorą.

Wtedy wydawało się to krótkotrwałym eksperymentem i Klopp powiedział, że „nie zrozumiał”. Niecałe dwa lata później Alexander-Arnold ponownie pojawił się na scenie, tym razem ubrany w słynną koszulkę z numerem 10 reprezentacji Anglii i odbierając nagrodę zawodnika meczu za gola i występ w czerwcowym zwycięstwie 4:0 nad Maltą.

Teraz jego przemiana wydaje się dopełniona, po tym jak został mianowany pomocnikiem reprezentacji Anglii na ostatnią rundę meczów.

Choć widziały to wyłącznie media i zebrały je członkowie zespołu ds. komunikacji Trzech Lwów, zdawali sobie oni sprawę, że orle oczy przyglądają się każdemu szczegółowi reklamy, łącznie z tą.

Jak długo to potrwa, okaże się. W końcu Alexander-Arnold wystąpił do tej pory w trzech międzynarodowych występach pomocnika przeciwko drużynom, które nie znajdują się w pierwszej pięćdziesiątce rankingów FIFA. Czekają nas dużo trudniejsze testy. Jednak to wyraźne odniesienie do jego przejścia do środka pola sugeruje, że zamierza tu pozostać, przynajmniej na razie.
Rona Walkera

Ciche odosobnienie Papieża zostało zauważone przez Southgate

Nick Pope był nieobecny w poprzednim składzie reprezentacji Anglii po operacji ręki. Oczekiwano, że teraz wróci do pełnej sprawności i po rozegraniu każdej minuty sezonu Premier League w Newcastle odzyska swoje miejsce u boku Jordana Pickforda i Aarona Ramsdale’a. Jednak, co zaskakujące, Gareth Southgate skinął głową Samowi Johnstone’owi z Crystal Palace.

Czy jednak powinniśmy się dziwić? Forma Johnstona w barwach Palace jest stała, jeśli nie imponująca, jednak może to wynikać z tego, jak cicho spadała forma Pope’a w ciągu ostatnich sześciu miesięcy, a jego ostatni występ w reprezentacji Anglii może wciąż mieć świeżo w pamięci Southgate.

Papież podarował Niemcom wyrównującą bramkę w meczu Ligi Narodów UEFA na stadionie Wembley, który zakończył się remisem 3:3, kiedy na trzy minuty przed końcem meczu nie trafił w rutynowy strzał Serge’a Gnabry’ego, pozostawiając Kaia Havertza do ataku.

Obrona Newcastle również nie jest tak potężna, jak mogłoby się wydawać.

Podwójny gol Liverpoolu w weekend oznacza, że ​​Toon zachował tylko dwa czyste konto w ostatnich 21 meczach w Premier League, podczas gdy Pope zaobserwował znaczny spadek procentu skuteczności obron, spadając z 83 procent do 68 procent w ostatnich 21 meczach.

Ten statystyczny spadek w połączeniu z głównym problemem polegającym na tym, że Pope nie czuje się tak komfortowo i postępowo przy piłce jak Ramsdale i Pickford, może utrudnić popularnemu bohaterowi Newcastle powrót do składu latem przyszłego roku.
Lewisa Jonesa

Cios dla funta, ale czas działa na korzyść euro

Raheem Sterling, wszechobecny w Anglii zawodnik, został wyrzucony z trzech kolejnych składów przez menadżera Garetha Southgate’a niecały rok po mistrzostwach Europy.

Kontuzja wykluczyła go z gry w marcu, a następnie latem. W maju Southgate wyjaśnił, że zadzwonił do Sterlinga, który jego zdaniem nie prezentował wymaganego poziomu, co doprowadziło do wykluczenia go z eliminacji Pucharu Narodów Europy przeciwko Macedonii Północnej i Malcie.

Sterling wykorzystał przedłużoną przerwę wakacyjną, aby zresetować się, skupić i zregenerować siły po fatalnym pierwszym sezonie w Chelsea. Nowa dieta i nowy menadżer przywróciły mu formę, ale to nie wystarczyło, aby wrócić na boisko w Anglii, nawet w powiększonym 26-osobowym składzie.

Sterling wydawał się sądzić, że można go uwzględnić. Relacja w czwartkowym numerze „ czasytwierdząc, że napastnik Chelsea miał nadzieję na ożywienie swojej międzynarodowej kariery, na co wskazuje jego reakcja na jego zaniechanie.

„Raheem nie jest szczególnie zadowolony i rozumiem to” – powiedział Southgate, opisując decyzję o wykluczeniu Sterlinga jako „trudną decyzję”. Rozumie się, że napastnik Chelsea szanuje zaproszenie Southgate i planuje wykorzystać czas przerwy międzynarodowej, aby skupić się na swojej klubowej formie.

Przesłanie płynące od Sterlinga w tym sezonie jest jasne: jego misją jest powrót do najlepszej formy. Dwa gole w trzech meczach w tym sezonie pokazują, że podróż jest już na dobrej drodze.

Napięcie z pewnością wzrośnie wśród angielskich graczy, którzy czują się niepewnie co do swojego miejsca w drużynie przed kolejnym ważnym turniejem, ale Sterling ma wystarczająco dużo zasług, aby zachować spokój. Jak widzieliśmy w przypadku Marcusa Rashforda na Pucharze Świata, Southgate nie boi się sprowadzać doświadczonych zawodników ze składu na duży turniej.
Zinni Boswell

Szkoda przegapić prace JWP, Watkinsa i in

Reklamy reprezentacji Anglii rzadko spotykają się z powszechną aprobatą. Taka jest natura bestii. Czym jednak byłyby bez kontrowersji?

Tym razem jest czterech znaczących nieobecnych, którzy prawdopodobnie mają podstawy uważać, że zadanie jest trudne do wykonania.

Weźmy na przykład Olliego Watkinsa. Napastnik Aston Villi w tym sezonie strzelił trzy gole i zaliczył dwie asysty w czterech meczach we wszystkich rozgrywkach. Jego ostatni występ w reprezentacji miał miejsce w marcu 2022 r. i będzie musiał czekać na kolejny, a przed nim wybrani zostaną Eddie Nketiah i Callum Wilson, który w tym sezonie rozegrał w Newcastle zaledwie 64 minuty.

To samo można powiedzieć o duecie West Ham James Ward-Prowse i Jarrod Bowen. Ten pierwszy rozpoczął sezon w Southampton – od asysty w swoim jedynym meczu – i od tego czasu doskonale wpisał się w skład drużyny Davida Moyesa, strzelając gola i dwie asysty w pierwszych dwóch występach dla Młotów. Bowen ma na swoim koncie dwa gole i asystę, ponieważ występował w drużynie bez Declana Rice’a, który obecnie zajmuje drugie miejsce w Premier League.

Jest też Ben White, który w tym sezonie rozegrał dla Arsenalu każdą minutę. Od marca ubiegłego roku nie grał także w reprezentacji Anglii, a podczas ubiegłorocznych mistrzostw świata opuścił obóz z powodów osobistych. Wydaje się, że w kolejności dziobania pozostaje za Harrym Maguire’em, który w tym sezonie nie grał jeszcze dla Manchesteru United. Niech debata trwa.
Dana Longa

Co dalej z Anglią?

Anglia zmierzy się 9 września w Polsce z Ukrainą w eliminacjach do Euro 2024, a trzy dni później zmierzy się ze Szkocją w Hampden Park w towarzyskim meczu w ramach obchodów 150. rocznicy ich pierwszego meczu w 1872 roku.