Sundance 2024: Jesse Eisenberg z wizytą w Polsce w „Real Pain”

Sundance 2024: Jesse Eisenberg z wizytą w Polsce w „Real Pain”

Autorstwa Alexa Billingtona
26 stycznia 2024 r

aktor Jessego Eisenberga Jest jednym z wielu aktorów, którzy rozpoczęli karierę filmową, debiutując tym filmem jako reżyser Kiedy skończysz ratować świat Który miał premierę w 2022 roku na Festiwalu Filmowym w Sundance. Pomimo kilku dobrych występów, szybko o tym zapomniano. Pomimo swojego talentu aktorskiego, wciąż doskonali swoje umiejętności za obiektywem. Eisenberg powraca na Festiwal Filmowy w Sundance w 2024 r., aby zaprezentować swój drugi film fabularny pt Prawdziwy bóli to jest ten, który ludzie naprawdę zapamiętają. Tytuł wydaje się być oczywistym riffem na temat wyrażenia „prawdziwy wrzód na dupie” w odniesieniu do jednego z bohaterów filmu. Istnieje jednak dodatkowe, wielowarstwowe znaczenie, które staje się jasne dopiero po obejrzeniu filmu i jest głęboko powiązane z tym, co Eisenberg stara się wyrazić poprzez swój tekst. To jeden z najlepszych filmów na Sundance, który pozostał we mnie nawet po obejrzeniu kilku filmów po premierze.

Prawdziwy ból Za scenariusz i reżyserię odpowiada Jesse Eisenberg, który w wywiadach i wstępach jasno dał do zrozumienia, że ​​ten film jest dla niego bardzo osobisty. Dom, który szukają w małym miasteczku w Polsce, to prawdziwy dom, w którym wiele lat temu mieszkała jego babcia. Eisenberga Gwiazdy takie jak David Kaplan i Kierana Culkina Jego kuzyna gra Benji Kaplan. Spotykają się na lotnisku podczas wycieczki po zabytkach Polski. Babcia zostawiła im trochę pieniędzy na tę podróż i wspólne odkrycie swoich korzeni, ponieważ nigdy wcześniej tam nie byli, ale najwyraźniej mieli związek z tym krajem. Wielu Amerykanów ma takie związki z Europą (ja też mam polskie korzenie ze strony mamy). Pozostała część filmu to podróż śladami Davida i Benjy'ego po Polsce, rozpoczynająca się w Warszawie, a następnie podróżująca do Lublina. Oddzielili się od grupy i udali się do tego małego miasteczka, aby znaleźć stary dom. Czasu na pogawędki z Polakami nie ma zbyt wiele, to raczej turystyczna wycieczka historyczna, ze zwiedzaniem słynnych pomników i budynków, z obowiązkowym przystankiem w obozie koncentracyjnym – prowadząca do jednej z najmocniejszych scen w tym film.

Prawdziwy urok tego filmu w dużej mierze wynika z dwóch znakomitych kreacji Eisenberga i Culkina. Film przypomina serdeczny dramat, z kilkoma ciężkimi momentami, okraszony dużą ilością humoru i dowcipów. Postać Culkina, Benjy, zostaje umieszczona na pierwszym planie, ponieważ widać wyraźnie, że Eisenberg jest zakochany w jego aktorskim talencie, a ten film jest naprawdę jego filmem. Benjy to szorstka, dziwna, bolesna osoba cierpiąca na depresję. Jest głośny, wstrętny i żartuje. Jednocześnie wahając się pomiędzy byciem naprawdę ostrym i niegrzecznym, a byciem wrażliwym i troskliwym o innych. Chociaż jego przekomarzania się i rozmowy są irytujące, jest w nim coś, co zostanie w pamięci na długo po zakończeniu filmu. Z drugiej strony postać Davida, granego przez Eisenberga, jest bardziej powściągliwa i skrupulatna, prowadzi ściśle ustrukturyzowane życie, przez większość czasu pozostaje pokorna i cicha. Do czasu, aż pokłóci się z kuzynem lub wyjawi coś, co siedzi mu w głowie i czego już nie może znieść. Ta wspaniała dynamika między nimi jest kluczem do sukcesu tego filmu i historii, którą stara się opowiedzieć, zwłaszcza poruszanych przez nią tematów związanych z bólem, samotnością i rodziną.

Choć na pierwszy rzut oka może się to wydawać opowieścią o ponownym spotkaniu kuzynów i wygłupach pomimo dzielących ich różnic, to jednak coś więcej. Wyraźnie widać także przeszłość i historię Żydów, szczególnie w Polsce, gdzie wielu zginęło podczas II wojny światowej lub wyjechało do innych krajów, takich jak Stany Zjednoczone. Jest kilka dobrych zdań, które David i Benjy pamiętają o tym, jak byliby Polakami w Polsce, gdyby ich babcia nie wyjechała. Jest moment w środku wspaniałej sceny kolacji, w której film w końcu się ujawnia, z drobnymi pęknięciami w postaciach, które pokazują nam głęboki ból tej historii. Naprawdę im współczułem i chciałem, żeby wszystko się poukładało i było lepiej, ale wiem też, że nie zdarza się to zwykle. Ważne jest również podkreślenie Willa SharpaWcielają się w rolę przewodnika wycieczki Jamesa, którego życzliwy występ jest nie mniej ważny niż dwójka głównych bohaterów. Często będę myśleć o tym filmie poza festiwalową oprawą i o tym, jak pięknie został on stworzony przez wszystkich, którzy go stworzyli.

Ocena Alexa Sundance 2024: 9 na 10
Śledź Alexa na Twitterze – @pierwszy pokaz /lub Letterboxd – @pierwszy pokaz

Znajdź więcej postów: Recenzja, Sundance 24