Trend ekonomiczny w Europie, na Bliskim Wschodzie iw Afryce: podstawowe problemy | Przenosić

Podsumowanie wykonawcze

W przeciwieństwie do gospodarek zachodnich, gdzie inflacja ma spaść do końca 2022 r., wiele gospodarek Europy Środkowo-Wschodniej (CEE) będzie zmagać się z wyższą inflacją bazową. W całym regionie połączenie polityk krajowych, mających na celu ochronę parytetu zakupów gospodarstw domowych, pozostawiło gospodarki otwarte na efekty cenowe drugiej rundy. Spodziewać się wyższej inflacji bazowej w Europie Środkowo-Wschodniej w 2022 r., która pokaże, że stopy procentowe pozostaną wyższe przez dłuższy czas.

Kiedy w marcu opublikowaliśmy nasze najnowsze wydanie Directional Economics – niektórzy uwielbiają go gorąco – skupiliśmy się głównie na tym, które banki centralne Europy Środkowo-Wschodniej są skłonne tolerować lub rozważać wysoką inflację. Od tego czasu gwałtowny wzrost cen energii oraz wzrost oczekiwań inflacyjnych sprawiły, że taka sytuacja jest nie do zaakceptowania. Z wyjątkiem Turcji stopy procentowe są obecnie podnoszone w całym regionie.

Wyraźnie widać, że ceny energii wywindowały inflację zasadniczą do poziomu 7-10% r/r (Turcja 21%) przy udziale w koszyku CPI między 12% (Rosja) a 25% (Polska). Jednak podczas gdy gospodarki zachodnie powinny odczuć spadek inflacji zasadniczej do 2022 r. ze względu na skutki bazy energetycznej, historia Europy Środkowo-Wschodniej będzie spuścizną po napiętych rynkach pracy, przyzwoitych stopach wzrostu i luźnej polityce fiskalnej, które doprowadzą do wyższa inflacja bazowa.

Wiele władz w regionie wprowadza politykę ochrony siły nabywczej rodzin, czyli „tarczy inflacyjnej”, jak nazywa się ją w Polsce. Podczas gdy niektóre środki, takie jak obniżki podatków od wartości dodanej od energii, mogą tymczasowo obniżyć inflację zasadniczą, wspólne środki wsparcia, takie jak podwyżki płacy minimalnej, utrzymają silny popyt krajowy. Dla porównania, podwyżki płacy minimalnej w regionie to: Turcja (prawdopodobnie 30%), Węgry (20%), Rumunia (11%), Rosja (8,6%) i Polska (7,5%).

Cykl polityczny jest tutaj wyraźnie widoczny, biorąc pod uwagę wybory na Węgrzech w kwietniu przyszłego roku oraz wybory w Polsce i Turcji zaplanowane na 2023 r. – wszystko to sugeruje, że polityka fiskalna pozostaje luźna. W tym środowisku spodziewamy się, że banki centralne Europy Środkowej i Wschodniej będą mocniej ściskać hamulce monetarne i dążyć do przeniesienia stóp procentowych do strefy 3% w Polsce i Rumunii, do 4,2550% na Węgrzech i 8%+ w Rosji. Turcja będzie nadal podążać własnym kursem, ponieważ administracja Erdogana prowadzi wewnętrzną politykę wzrostu.

Wahanie się do szczepień i nieufność instytucjonalna oznaczają, że niektóre kraje pozostają podatne na Covid-19

Poza inflacją i polityką region będzie oczywiście musiał dalej walczyć z wirusem. Wahania dotyczące szczepień i nieufność instytucjonalna oznaczają, że niektórzy członkowie regionu, w szczególności Rumunia, pozostają narażeni na ciągłe fale wirusa. Podobnie ciągłe zakłócenia w łańcuchu dostaw, szczególnie w sektorze motoryzacyjnym, sprawiają, że kraj taki jak Węgry jest bardziej wrażliwy niż zróżnicowana gospodarka, taka jak Polska.

Ponadto walki Polski i Węgier z Brukselą o praworządność potrwają do 2022 r. i mogą opóźnić wypłatę środków unijnych do połowy 2022 r. Jednak luźna polityka fiskalna w tych krajach powinna złagodzić skutki wszelkich opóźnień. Mówiąc o pieniądzach Brukseli i UE, Chorwacja pozostaje jednym z największych odbiorców unijnych pieniędzy (blisko 12% PKB 2019 r.), a perspektywa wejścia do strefy euro na początku 2023 r. nadal będzie trwać.

W innych częściach regionu Covid-19 i inflacja wpłynęły na dochody rosyjskich gospodarstw domowych i stanowią wyzwanie dla planów konsolidacji fiskalnej Rosji. Tutaj wydaje się, że rosyjski PKB powróci bliżej poziomu 2% notowanego w poprzednich latach, nawet jeśli rubel pozostanie silny. Świat będzie nadal uważnie monitorował dążenie Turcji do wzrostu i tolerancji dla słabszej waluty do 2022 roku.