Twiggy broni „szalonych” zielonych ambicji, Fortescue kłania się do większej zmienności cen rudy żelaza

Nowy oddział wydobywcy Fortescue Future Industries zawarł umowy na całym świecie, aby przyjrzeć się megaprojektom dotyczącym „zielonego” wodoru i energii odnawialnej, a założyciel i prezes Andrew „Twiggy” Forrest ogłosił potencjalne koszty przekraczające 100 miliardów dolarów (134,6 miliardów dolarów).

Na dorocznym walnym zgromadzeniu pod koniec wtorku akcjonariusz zapytał z grubsza, ile czasu zajmie FFI osiągnięcie rentowności.

„Sednem działalności FFI jest dekarbonizacja Fortescue i postrzegamy to jako bardzo ważną część działalności FFI” – odpowiedziała Elizabeth Gaines, dyrektor generalna fundacji.

„Jeśli myślisz o naszym celu, jakim jest bycie neutralnym pod względem emisji dwutlenku węgla do 2030 r., postrzegamy to jako ważną okazję biznesową dla Fortescue do osiągnięcia większych zysków, obniżenia kosztów i uzyskania premii za naszą rudę żelaza, która będzie przyjazna dla środowiska.

„Od czasu do czasu jest trochę czasu, ale jeśli nie dokonamy dekarbonizacji, nie zrobienie tego naraża nas na utratę rabatu na diesla, zobaczymy nowe opłaty za emisję dwutlenku węgla, a koszty kompensacji wzrosną.

„Niezastosowanie się do tego miałoby w rzeczywistości znaczący wpływ na naszą rentowność”.

Pani Gaines została również zapytana o szacunki Australijczyków, zgodnie z którymi całkowity koszt budowy choćby części rurociągu FFI może wynieść 145 miliardów dolarów (1965 miliardów dolarów) i czy brzmi to jak kwota „jedząca włosy”.

Dyrektor generalny odpowiedział: „Postrzegamy to jako ważną szansę… która nas czeka w zakresie przejścia na zieloną i odnawialną energię”.

„Australijczyk sugerował, że wszystkie te środki zostaną sfinansowane natychmiast, ale tak nie jest… 10 procent zysku netto po opodatkowaniu trafia do FFI.

„Przez cały czas mówiliśmy, że wszystkie projekty realizowane przez FFI będą miały zabezpieczone własne źródła finansowania bez uciekania się do Fortescue, chroniąc w ten sposób bilans Fortescue i Fortescue.

„Nie postrzegamy tego jako zmartwienia ani zmartwienia – w rzeczywistości postrzegamy to jako niesamowite osiągnięcie, że zespół naprawdę był w stanie połączyć ten zestaw możliwości”.

Powiedziała, że ​​pierwszą kabiną, która wyszła w rankingu, była zielona fabryka amoniaku w Belle Bay na Tasmanii, a ostateczna decyzja inwestycyjna jest spodziewana w pierwszej połowie przyszłego roku.

Powiedziała, że ​​wszystkie projekty powinny mieć „duże znaczenie komercyjne”.

„Będziemy używać tej samej dyscypliny, którą stosowaliśmy w przeszłości, rozwijając biznes rudy żelaza”.

Wcześniej Gaines zauważyła, że ​​ci, którzy nie byli w wyścigu o poprawę swoich referencji ESG (gospodarczych, społecznych i rządowych), zostali pozostawieni w zapewnianiu finansowania.

Uczestnicząc w spotkaniu za pośrednictwem łącza wideo z Glasgow, gdzie intensywnie prowadził kampanię na konferencji klimatycznej COP26, pan Forrest wygłosił liryczne przemówienie na temat projektów FFI, gdy wywołał oburzenie przeciwko paliwom kopalnym i plastikom.

„Naprawdę wyprzedzaliśmy krzywą zasobów, kiedy zakładaliśmy tę firmę, która wtedy była tak szalona jak dzisiaj – i bez wątpienia mamy naszych krytyków – ale dzisiaj znów jesteśmy na czele tej krzywej, tym razem pod względem zielonej energii, – powiedział Forrest.

Gaines ostrzegł również, że Fortescue spodziewa się większej zmienności cen rudy żelaza, ze względu na silny zestaw czynników wpływających na popyt na jego głównym rynku w Chinach.

Ceny wyrobów ze stali osiągnęły w maju rekordowy poziom 233 USD za tonę, ale od tego czasu spadły poniżej 90 USD za tonę.

Gaines określił rynek w ciągu ostatnich kilku miesięcy jako „dynamiczny”, co doprowadziło do zmienności cen.

W ubiegłym roku podatkowym górnik osiągnął średni przychód w wysokości 135 USD/tonę, o 72% więcej niż w poprzednim okresie, a we wrześniu spadł do 118 USD/tonę.

Ale to wciąż mocne, powiedziała, ponieważ była to czwarta najwyższa średnia kwartalna cena, jaką firma osiągnęła w ciągu ostatnich siedmiu lat.

„W Chinach na zmienność wpłynęło wiele czynników, w tym szereg niekorzystnych zjawisk pogodowych, wpływ na łańcuch dostaw związany z Covid-19, niedobory energii na dużą skalę, ciągłe ograniczanie produkcji stali i spieku oraz środki ukierunkowane na emisje redukcji emisji i intensywności emisji, a także rozwoju polityki makro.

„Zgodnie ze zwykłymi przedzimowymi czynnikami sezonowymi na półkuli północnej, a także zimowymi igrzyskami olimpijskimi w Pekinie, spodziewamy się większej zmienności na rynku”.

W Australii Zachodniej, ojczyźnie Fortescue, rząd podniósł cenę rudy żelaza, szacując w przyszłości zaledwie 66 USD/tonę, ale nadal dobre 121,30 USD/tonę w bieżącym roku podatkowym.