Uhonorowanie niezrównanego niemiecko-żydowskiego reżysera Ernsta Lubitscha – Kultura izraelska

Niemiecko-żydowski reżyser Ernst Lubitsch był niezrównanym mistrzem wyrafinowanej hollywoodzkiej komedii, a jego błyskotliwe i urokliwe filmy będą od 7 września do końca miesiąca przedmiotem hołdu w Jerozolimie Cinematheque.

Jego filmy nie tylko są rzadko pokazywane na dużym ekranie, ale obecnie rzadko są pokazywane gdziekolwiek, więc jest to świetna okazja, aby obejrzeć jedne z najlepszych komedii wszechczasów. W programie większość najsłynniejszych dzieł Lubitscha, ale także kilka jego mniej znanych filmów. Nie można przecenić jego wpływu na komedię filmową. Billy Wilder miał na drzwiach swojego biura tabliczkę z napisem: „Jak Lubitsch by to zrobił?” Filmy Lubitscha ceni się za poziom inteligencji, którego brakuje większości współczesnych filmów.

Żaden hołd złożony Lubitschowi nie byłby kompletny bez klejnotu w koronie jego filmografii. być albo nie być (1942). Ta niezwykle zabawna komedia, której akcja rozgrywa się podczas niemieckiej inwazji na Polskę, opowiada historię polskiej trupy teatralnej, która wystawia sztukę naśmiewającą się z nazistów, jednocześnie występując… wieś. Zamężne gwiazdy teatru, Joseph (Jack Benny) i Maria (Carole Lombard), to zarozumiała para, która doprowadza się nawzajem do szaleństwa swoimi niewiernościami, a których problemy osobiste stanowią tło dla historii tajnej działalności wywrotowej przeciwko nazistom.

Niektóre aspekty filmu należy umieścić w kontekście. W filmie nie pojawia się słowo „Żyd”, co oczywiście współczesnej publiczności będzie się wydawać dziwne, ale ci, którzy widzieli serial PBS o amerykańskich Żydach podczas Holokaustu, zrozumieją, jak niechętna była większość amerykańskich Żydów do zwracania na siebie uwagi oraz trudną sytuację europejskich Żydów przed przystąpieniem Ameryki do wojny, co obejmuje także Żydów w Hollywood. Oczywiście wiele postaci w filmie ma być Żydami i kilku aktorów to Żydzi (przede wszystkim Jack Benny, choć grana przez niego postać jest nieżydowskim Polakiem), ale Lubitsch i jego współpracownicy nie odwołują się bezpośrednio do tej kwestii. losy polskich Żydów.

Lubitsch i jego współscenarzyści wiedzieli, że Żydów w Europie czeka coś strasznego, ale film wszedł na ekrany w lutym 1942 roku, zanim zdążyli poznać jego skalę. Zatem kiedy Benny udający nazistę odpowiedzialnego za obozy koncentracyjne powiedział: „Koncentrujemy się, podczas gdy Polacy obozują”, był to humorystyczny sposób na obalenie nazistów i zebranie poparcia dla udziału USA w wojnie. wojna.

Po premierze filmu Lubitsch był już wcześniej krytykowany New York Times (jak się później dowiedzieliśmy, gazeta bagatelizowała relacje naocznych świadków Holokaustu), w której napisano: „Powiedzieć, że to okrutne i przerażające, oznacza trywializować kwestię”.

Lubitsch bronił jednak filmu, mówiąc: „Oskarża się mnie o trzy główne grzechy… o naruszenie wszelkich tradycyjnych form poprzez mieszanie melodramatu z komedią satyryczną, a nawet farsą; narażanie na szwank naszych wysiłków wojennych poprzez zbyt lekkie traktowanie zagrożenia nazistowskiego; I okazanie bardzo złego gustu w wyborze dzisiejszej Warszawy na tło dla komedii…. Na tym zdjęciu kpię z nazistów i ich absurdalnej ideologii. Naśmiewała się także z postawy aktorów, którzy zawsze pozostają aktorami, niezależnie od tego, jak tragiczna jest sytuacja.

Niezależnie od tego, co sądzisz o humorze filmu, była to najlepsza ekranowa rola Benny’ego. Był to także ostatni film wyreżyserowany przez Lombard, jedną z najwybitniejszych komików filmowych wszechczasów, przed jej śmiercią w katastrofie lotniczej, gdy leciała na sprzedaż obligacji wojennych. Zapomnij o remake’u Mela Brooksa, ten warto zobaczyć.

Jego cicha praca

Ten obszerny hołd prezentuje jeden z niemych filmów Lubitscha, m.in Ostrygowa księżniczkaWykonany w 1919 roku w Niemczech. Uśmiechnięty porucznik, jeden z wczesnych hollywoodzkich filmów dźwiękowych Lubitscha, z Maurice Chevalierem, Miriam Hopkins i Claudette Colbert w opowieści o trójkącie miłosnym z udziałem oficera, księżniczki i grającej na skrzypcach dziewczyny oficera, opartej na niemieckiej operetce. Wiele jego filmów powstało w oparciu o materiał europejski.

Gra Noela Cowarda Projekt do życia Został zaadaptowany na ekran przez Bena Hechta i Samuela Hofensteina w filmie o tym samym tytule z 1933 roku. Z Miriam Hopkins, Garym Cooperem i Fredriciem Marchiem w rolach głównych w trudnej historii trójkąta miłosnego, uznawany jest za jedno z arcydzieł Lubitscha.

Hopkins wystąpił także w filmie z 1932 roku Kłopoty w rajujako kieszonkowiec udający hrabinę, który spiskuje z mistrzem złodziei (Herbert Marshall), aby oszukać piękną kobietę (Kay Francis), właścicielkę firmy perfumeryjnej.

Marlene Dietrich pojawiła się w komedii z 1937 roku anioło żonie dyplomaty, która zostaje wzięta za księżną i zakochuje się w młodym Amerykaninie.

W rolach głównych wystąpili Claudette Colbert i Gary Cooper Ósma żona Sinobrodego (1938), komedia luźno oparta na legendzie Sinobrodego, której współautorem jest Billy Wilder.

„Garbo się śmieje!” Hasło pojawiło się w filmie Lubitscha z 1939 r. Ninoczka. Greta Garbo, znana z odgrywania tragicznych bohaterek, wcieliła się w wysłaną do Paryża agentkę rządu sowieckiego, która zakochuje się w rosyjskim arystokracie (Melvyn Douglas), nie wiedząc, kim tak naprawdę jest. Billy Wilder był jednym z autorów genialnego scenariusza, a film został przerobiony na musical. Jedwabne pończochy.

Chyba żaden film Lubitscha nie zainspirował tylu przeróbek i przeróbek jak Sklep jest na rogu (1940), który sam w sobie był remakiem węgierskiej sztuki. Margaret Sullavan i James Stewart wcielają się w nienawidzących się sprzedawców, nie wiedząc, że zakochują się w sobie korespondencyjnie. Jeśli to przypomina ci Norę Ephron Masz mailaTo nie jest przypadek. Musical z 1963 roku Ona mnie kocha Zainspirowany filmem, takim jakim był W stare, dobre lato.

niebo może poczekać (1943), którego nie mylić z filmem Warrena Beatty’ego pod tym samym tytułem, był jedynym kolorowym filmem, jaki nakręcił Lubitsch. Opowiada historię playboya (Don Ameche), który musi wyjaśnić swoje życie u bram piekła. Gwiazdy Gene Tierney.

Cluny Brown (1946) był ostatnim ukończonym filmem Lubitscha. To komedia obyczajowa, której akcja rozgrywa się w Londynie w 1938 roku. Jennifer Jones gra skromną młodą kobietę, utalentowaną hydraulikę, która przyciąga uwagę Adama Bielińskiego (Charles Boyer), wybitnego działacza akademickiego i antyhitlerowskiego. .

Miłośnicy kina nie powinni przegapić okazji zobaczenia na dużym ekranie twórczości jednego z najwybitniejszych żydowskich reżyserów wszechczasów.