Wiktoriański biznes Slendier zarabia 10 milionów dolarów rocznie, wliczając w to oferty dla Coles i Woolworths

Podczas gdy 56-letnia partnerka Andrew walczy z rakiem, Parkinson jest chorobą nieuleczalną i zwyrodnieniową, więc postanawia wziąć rok wolnego od pracy i skupić się na swoim zdrowiu.

„Pod koniec roku nie było absolutnie żadnego odwołania do perspektywy powrotu do instytucjonalnej pracy z setkami pracowników w organizacji politycznej” – powiedziała news.com.au.

„Chciałem robić rzeczy inaczej, a Andrew i ja wybieraliśmy rzeczy z listy rzeczy, kiedy był jeszcze dobry”.

Ich podróż zdrowotna skłoniła panią Hughes do odkrycia makaronu z konjacem – „brzydkim” warzywem – który stworzył produkt bez alergenów, a także wprowadził zastrzyk prebiotyków jako część jej spożycia.

Aby dodać do tego, makaron konjac zawiera mniej niż 1 gram węglowodanów na porcję w porównaniu do 60-80 gramów tradycyjnego makaronu pszennego.

Gotowa na przygodę, pani Hughes sprzedała swój dom w Melbourne, aby założyć firmę, która w tamtym czasie opierała się tylko na tym skromnym warzywie.

„W ramach zaznaczania listy wiader, jedną z rzeczy, których chciał Andrew, było posiadanie łodzi. Więc kupił łódź, a my mieszkaliśmy na łodzi i zabraliśmy ją na wyspę Hamilton. „Kiedy założyłem własną firmę, chciałem pracować elastycznie i pracować z dowolnego miejsca i chciałem podróżować. Firma działa od trzech lat z rufy łodzi Andrzeja z Europy.

„Byłem bardzo zdenerwowany sprzedażą domu, ale myślę, że moje dzieci dorosły, były w college’u i dopiero zaczynały, więc pomyślałem, że jeśli sprawy potoczą się okropnie, wpłynie to tylko na mnie”.

Matka dwójki dzieci odwiedziła farmy konjac na całym świecie, gdzie warzywa nie rosną w Australii, zanim założyła swoją firmę o nazwie Slendier w 2017 roku.

„To warzywo, o którym większość ludzi nie słyszała i wygląda trochę jak brzydki ziemniak” – wyjaśniła.

„Rośnie pod ziemią i jest zbierany co trzy lata jak tulipany i trzymany przez trzy miesiące, a następnie przesadzany. Dorasta do wielkości małej dyni, a następnie jest mielony na mąkę”.

Slendier zaczął od asortymentu makaronów, które założył online, zanim rozprowadził je do sklepów ekologicznych i tym podobnych z IGA w Australii i innych punktów sprzedaży w Europie Zachodniej.

Pani Hughes przyznała, że ​​wiele osób uważało, że „traci nerwy”, rozpoczynając działalność bez doświadczenia.

Poproszono ją nawet, aby najpierw poprowadziła kawiarnię, ale chciała rzucić wyzwanie „złożonej” marce, która obejmowała produkcję, rozwój produktów i bezpieczeństwo menu.

Od tego czasu otrzymał „piękne” reakcje od ludzi, którzy mogliby ponownie jeść makaron po tym, jak unikali go przez lata z powodu alergii lub problemów zdrowotnych.

„Są bardzo bogate w błonnik pokarmowy i zawierają 10 kalorii na porcję, ale sprawiają, że czujesz się pełny, ponieważ są pełne błonnika” – powiedziała.

„Wchłania smak każdego sosu, z którym go dodasz, ponieważ ma neutralny smak”.

Stamtąd rozszerzyła swoją ofertę o sosy do makaronów, takie jak sos z czerwonej soczewicy lub bakłażan i cukinia, różne rodzaje makaronów, w tym makaron z fasolą edamame, a nawet linię przekąsek, takich jak krakersy z nasionami i batony owocowe.

„Jedyną rzeczą, na którą nalegam w moich produktach, jest to, że nie dodaje się nic sztucznego, więc nie ma sztucznych barwników ani konserwantów” – dodała.

„Ale można łatwo zjeść makaron edamame i sos z czerwonej soczewicy, czyli szybki obiad, który można zrobić w 6 minut i jest zdrowy. Chciałem podać dobry makaron z naturalnymi składnikami, które można trzymać w szafce i wiedzieć, za sześć do siedmiu minut możesz przyrządzić wspaniały posiłek dla rodziny” .

W swoim drugim roku w biznesie Slendier zdobył także listy w Coles i Woolworths.

Teraz, po pięciu latach działalności, jego sprzedaż przekroczyła 10 milionów dolarów rocznie.

Pani Hughes powiedziała, że ​​to „wspaniałe marzenie”, ale ponieważ wywodzi się z bankowości, za osiągnięciem tego celu kryje się również planowanie i „nauka”.

Przyznaje jednak, że prowadzenie firmy w czasie pandemii było „flappy”.

„Mieliśmy wszystkiego po trochu. Na początku, kiedy wszyscy wpadali w panikę kupując, radziliśmy sobie naprawdę dobrze przez pierwsze kilka miesięcy i podczas przestojów.”

„Ale widzieliśmy, jak uderzają ogromne problemy w łańcuchu dostaw, z podwójnymi kosztami logistyki i frachtu, które wzrosły o 400 procent, ceny surowców idą w górę, wszędzie występują opóźnienia – w portach, w fabrykach i wszędzie przestoje – i nikt nie może się dodzwonić na pracowników.

„Nie mogliśmy dostać produktu i mieliśmy rozzłoszczonych klientów, więc mieliśmy wzloty i upadki epidemii, ale dla nas wszystko wróciło do poprzedniego stanu pod względem logistyki, łańcuchów dostaw i kosztów”.

Opisuje pandemię i ogólnie prowadzenie firmy jako dające jej najlepsze i najgorsze dni w jej życiu.

„Będziesz miał najlepsze dni w swojej karierze, kiedy dostajesz duże listy i znacznie wyprzedzasz budżet i myślisz „O mój Boże, podbijam świat”, ale budzisz się też o 3 nad ranem martwiąc się o przepływy pieniężne i łańcuchy dostaw”.

„Wszystkie te uczucia nasiliły się podczas pandemii”.

Obecnie pani Hughes skupia się na tworzeniu kolejnych produktów, a para mieszka na Półwyspie Mornington, gdzie Andrew jest „szczęśliwy” i daje z siebie wszystko.

Australijski rynek ryżu, makaronów i sosów jest wyceniany na 1,25 miliarda dolarów, a rynek europejski na 45 miliardów dolarów, a pani Hughes chce w przyszłości zdobyć większy udział.