Europa szuka w Australii zielonego wodoru

W teście prototypu Australia dostarczyła Japonii płynny wodór statkiem w styczniu z portu Hastings w Wiktorii w ramach programu o wartości 500 milionów dolarów, wykorzystującego węgiel brunatny do produkcji gazu.

Tańszym sposobem ładowania paliwa może być użycie wodoru do produkcji ciekłego amoniaku, który ma znacznie wyższą gęstość energii, gdy jest przechowywany w temperaturze minus 33 stopni. Projekt w Rotterdamie obejmuje stacje importu amoniaku oraz wodoru.

Castelin powiedział, że Australia jest w „dobrej i mocnej pozycji”, by dostarczać paliwo w czasie, gdy wojna na Ukrainie uwydatniła zależność Europy od rosyjskiego gazu i potrzebę odnawialnych źródeł energii.

„Europa będzie miała bardzo trudny okres w obliczu nagłego zakłócenia dostaw, które prawdopodobnie nie nastąpi” – powiedział.

„Europa jako kontynent nie będzie w stanie zastąpić gazu gazem”.

Terminal importowy LNG w Rotterdamie jest w pełni operacyjny, a pozostałe terminale w pobliżu w Zeebrugge i Dunkierce, natomiast Niemcy dzierżawią pływające terminale importowe. Międzynarodowa Agencja Energii mówi, że Unia Europejska sprowadziła w ubiegłym roku z Rosji 155 miliardów metrów sześciennych gazu ziemnego I że alternatywni dostawcy mogą zaoszczędzić zaledwie 30 miliardów metrów sześciennych w ciągu roku.

„Skala wyzwania jest ogromna, nie tylko dlatego, że rok 2030 jest tuż za rogiem”, powiedział Castelen o celach komercyjnych wodoru.

„Dlatego te kraje, które mają agresywne plany rozwoju, które pozwalają na rozpoczęcie działalności nowych firm i mają łatwo dostępne materiały, ludzi i pozwolenia, będą mogły stać się głównym źródłem dostaw”.

Port w Rotterdamie jest punktem przeładunkowym dla 13 procent europejskiego importu paliw kopalnych – ropy naftowej, węgla i skroplonego gazu ziemnego – ale szybko zmierza w kierunku czystej energii z mieszanką importu wodoru i produkcji krajowej.

Chce osiągnąć komercyjną produkcję i import wodoru od 2025 r., aby móc zwiększyć tę produkcję do 4,6 mln ton rocznie od 2030 r., czyli około jednej czwartej prognozy UE.

Plan UE zakłada, że ​​połowa wodoru będzie pochodzić z importu, podkreślając szansę dla Australii, gdy kraje takie jak Chile, Urugwaj i Islandia również planują projekty wodorowe, a Arabia Saudyjska chce stać się głównym producentem wodoru po dziesięcioleciach dominacji w ropie naftowej.

Ładowanie

Port w Rotterdamie miał wczesne umowy z Queensland, Australią Zachodnią i Tasmanią, ale najbardziej zaawansowane wydaje się być z Australią Południową, gdzie był premier Peter Malinauskas. Plany budowy elektrowni wodorowej o wartości 593 mln USDktóry wyzwala ostrzeżenia o ryzyku finansowym.

Castelen powiedział, że jedną z zalet Australii była jej historia w eksporcie paliw, podczas gdy inną była zdolność do produkcji wodoru po około jednej trzeciej kosztów północno-zachodniej Europy, w wyniku ulepszonej energii słonecznej i wiatrowej, biorąc pod uwagę różnice klimatyczne.

Zielony wodór jest wytwarzany w procesie elektrolizy, gdy woda jest rozkładana na wodór i tlen za pomocą energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, tworząc czyste paliwo, które można transportować i przechowywać.

Większość wodoru produkowanego na świecie to „szary” wodór wytworzony przez połączenie pary wysokociśnieniowej z gazem ziemnym, proces, który generuje 0,8 miliona ton wodoru w Holandii, ale generuje 12,5 miliona ton emisji dwutlenku węgla, według Organizacji Niderlandzkiej dla Zastosowanych Aplikacji. Badania Naukowe, TNO.

Zakopanie emisji spowodowałoby powstanie „niebieskiego” wodoru, który TNO mówi Można to osiągnąć, wykorzystując wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla na Morzu Północnym w największym tego typu projekcie na świecie.

„Sądzimy, że istnieje wyraźna argumentacja za niebieskim wodorem” – powiedział Castelin, który od 2014 roku obsługuje dziesiąty co do wielkości port na świecie, a wcześniej był wiceprezesem ds. środowiska w Shell.

Ale zieleń jest wyraźnie ambitnym celem. Widzimy, że kolor niebieski pełni jedynie rolę tymczasowego zasobu i niekoniecznie napędza przemianę. Zielony powinien napędzać przejście, a niebieski będzie częścią równania, ale z czasem zostanie wycofany”.

Zarząd Portów, który jest własnością miasta Rotterdam i rządu holenderskiego, zarządza projektem wodorowym, podpisując umowy z firmami na budowę każdej części łańcucha produkcyjnego. Shell i Air Liquide będą produkować wodór na miejscu, natomiast Air Products i Gunvor planują budowę terminalu importu wodoru. Ponieważ oczekuje się, że paliwa kopalne będą częścią transformacji, plan przewiduje również wykorzystanie wychwytywania i składowania dwutlenku węgla na wyeksploatowanych polach naftowych na Morzu Północnym.

Ładowanie

Oczekuje się, że elektrownie w Rotterdamie i instalacje do produkcji wodoru mają kosztować po kilkaset milionów euro, podczas gdy rozważany rurociąg z Rotterdamu do przemysłowego regionu Renu może kosztować 2,5 miliarda euro.

Oczekuje się, że farma wiatrowa na Morzu Północnym wyprodukuje 7,4 GW. największa pojedyncza farma wiatrowa w Australii, Budowany przez hiszpańską firmę Acciona w Macintyre w Queenslandma wytworzyć 1 gigawat.

„To bardzo ambitne ramy czasowe, ale powiedziawszy to, będziemy potrzebować sposobu myślenia, który mówi, że jest to konieczne, a zatem umożliwia to”.

Wyjdź poza szum polityki federalnej dzięki wiadomościom, opiniom i analizom ekspertów od Jacqueline Malley. Subskrybenci mogą zapisać się do cotygodniowego biuletynu Inside Politics tutaj.