Grace Brown i Rohan Dennis z Australii kończą kampanię Commonwealth Clean Cycling | Igrzyska Wspólnoty Narodów 2022

Podczas gdy Grace Brown przygotowywała się do pierwszego meczu australijskiego czystego zamiatania Igrzyska Wspólnoty Narodów Indywidualne próby czasowe, mocno nastawione na zadanie przed nami. Angielska zawodniczka Hayley Symonds, która cztery lata temu zdobyła brązowy medal na Gold Coast, a teraz pracuje jako komentator po kontuzji, doskonale sformułowała wymagania dotyczące zawodów.

Nazywa się to wyścigiem prawdy” – powiedział Symonds w BBC. „W końcu jesteś sam, a ból w nogach i myśli w głowie. Nie możesz ukryć się za kolegami z drużyny. Jest dosłownie najsilniejszym jeźdźcem, który wygra.”

W połowie czwartkowego popołudnia na skomplikowanym polu w Black Country w Wolverhampton dowody były jasne. Brown była najpotężniejszą kobietą w historii. A Rohan Dennis, dwukrotny mistrz świata w dyscyplinie, został ostatecznie Mistrzem Wspólnoty Narodów z czasem 46:21,20, ze swoją wczesną siłą i decydującą szybkością.

W obu wyścigach angielscy biegacze zajęli drugie miejsce. Ale to hołd dla srebrnych medalistów Anny Henderson i Freda Wrighta. W rzeczywistości za mistrzem Australii był biały dzień. Obaj złoci medaliści mieli mnóstwo czasu w końcowych etapach czasówki na przemyślenie swoich pomysłów.

Brown wrócił do domu przez ponad 33 sekundy, a Dennis spóźnił się, kiedy triumfował na korcie, w tym mistrz Tour de France 2018, Geraint Thomas, o nieco ponad 26 sekund.

Podczas gdy Australijscy siatkarze ponieśli szokową stratę na Jamajce Siódmego dnia igrzysk w Birmingham Brown i Dennis jechali znakomicie, aby usprawiedliwić swoje uczucie. Oglądanie Browna, który zajął czwarte miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio, podczas zawodów w swingu po zawodach było jak oglądanie Pac-Mana rzucającego duchami w klasycznej grze zręcznościowej. 30-latek pogryzł ich i kontynuował pogoń za kolejnym celem w drodze do zwycięskiego przejazdu 40:05,20 na złożonym taktycznie 28,8-kilometrowym polu skoczni.

„Zespół nie powiedział mi, że jestem na prowadzeniu aż do ostatnich pięciu kilometrów, więc założyłam, że nie ma dobrych wieści” – powiedziała.

Brown zaczął jeździć na rowerze później niż większość. Dorastała w wiktoriańskim miasteczku Camperdown, bramie do Otway Ranges i Great Ocean Road, i jako nastolatka udała się do szkoły z internatem wśród wielkiego dymu.

W Melbourne była wybitnym sportowcem. To były długie dystanse. Była wystarczająco szybka, aby rywalizować na poziomie krajowym, ale jej ciało nie zostało stworzone do rygorów biegania długodystansowego, a niedogodności i kontuzje ostatecznie ją udaremniły.

Ale jej dyscyplina w treningu, połączona z niezależnością, którą zyskała dzięki wczesnemu opuszczeniu domu, dobrze służyła Brownowi, kiedy wskoczyła na rower, gdy miała dwadzieścia kilka lat. Urzekła fanów swoją agresywną i ofensywną jazdą, a zwycięstwa na poziomie zawodowym zaczęły napływać. Australijczyk okazał się bardzo silny, a Brown był oczywistym wyborem do wygrania tutaj.

Na długo przed tym, jak przekroczyła linię mety, było jasne, że faworytka przed wyścigiem jechała wyjątkowo dobrze. Jak powiedziała wtedy, była w stanie zrobić to, czego od niej oczekiwano. „Miałem cel na plecach. Starałam się nie wywierać zbyt dużej presji bycia faworytami, po prostu zachować spokój i skupić się na tym, co muszę zrobić” – powiedziała.

Dennis zdobył srebro na zawodach w Glasgow w 2014 roku, w którym zdobył dwa pierwsze z rzędu mistrzostwa świata w drużynowych jazdach na czas. Do swojego udanego życiorysu w Innsbrucku i Yorkshire w 2018 i 2019 roku dodał pojedyncze hity. W zeszłym roku zdobył brązowy medal w Tokio. Chciał jednak stanąć samotnie na podium ze złotym medalem na ważnych igrzyskach. Stracona nadzieja.

„W końcu zrobiłem ten pierwszy krok. Został on zrobiony [me] 12 lat w Delhi. Igrzyska olimpijskie były moim pierwszym singlowym medalem na igrzyskach olimpijskich, więc trudno go pobić. „Ale to jest inne uczucie być na tym pierwszym kroku. Trochę trudno to porównać. To wyjątkowe, tak czy inaczej”.

Na Alexander Court, gwiazda wózków inwalidzkich, Madison De Rosario, zdobyła drugi złoty medal na Igrzyskach, kiedy do swojego sukcesu w maratonie w zeszłym tygodniu dodała T54 1500 m w ekscytującym wyścigu.

28-latek, który cztery lata temu również ukończył dublet Gold Coast, pokonał rodaczkę Angie Ballard w taktycznym sprincie, kiedy została pierwszą australijską półatletką, która zdobyła cztery złote medale na Igrzyskach Wspólnoty Narodów.

Australijska mistrzyni świata Eleanor Patterson i rodaczka Nicola Oleslagers zakwalifikowali się do finału w sobotę, kiedy w swoim pierwszym skoku skoczyli o 1,81 metra. Najszybszy Oliver Houer zakwalifikował się do finału mężczyzn na 1500 m w sesji porannej z czasem 3:37,57.

Ale Stuart McSwain spotkał rozczarowanie, który nie był w stanie wystartować po złapaniu grypy. Ich australijscy koledzy z drużyny, Catherine Mitchell i Ash Moloney, również zostali zmuszeni do wycofania się z powodu choroby, chociaż Kelsey Lee Barber został dopuszczony do rywalizacji po wyzdrowieniu z Covid-19.

Matt Denny odniósł dominujące zwycięstwo w rywalizacji mężczyzn po tym, jak strzelił rekord życiowy z dwóch, kończąc z odległością 67,26 m podczas ostatniej próby tego wieczoru, podczas gdy Sarah Edmonston wywalczyła srebro w kobiecej tarczy F44, kontynuując od tego czasu dobrą passę w międzynarodowych zawodach. 2017.

Gdzie indziej urodzony w Chinach nurek Shixin Li został nagrodzony srebrnym medalem Za posiadaczem flagi Igrzysk Wspólnoty Narodów w Anglii, Jack Luger To świetna wydajność w skoku na 1 metr do nurkowania. 34-latek zdobył łącznie 437,05 punktów, 10 punktów przed potrójnym złotym medalistą Igrzysk Wspólnoty Narodów.

Drużyna gimnastyki rytmicznej w składzie Lydia Iakovleva, Alexandra Kiroy Bogatyreva i Achari Jesse Gill zdobyła srebro za Kanadą, która zdobyła złoto, ale wyprzedziła Anglię na trzecim miejscu.