JPMorgan twierdzi, że zarządzający pieniędzmi nie doceniają szans na globalną recesję

Kiedy we wrześniu 2021 r. JPMorgan Chase zapłacił 175 mln USD (251 mln USD) za przejęcie firmy Frank zajmującej się planowaniem finansowym uczelni, zwiastowało to „wyjątkową okazję do głębszego zaangażowania” z 5 milionami studentów, z którymi Frank pracował w ponad 6000 amerykańskich instytucjach o wyższa edukacja.

W zeszłym miesiącu największy bank w kraju zrobił coś niezwykłego: powiedział, że został oszukany.

W pozwie JPMorgan zarzucił, że młody założyciel Franka, Charlie Javis, zaangażował się w skomplikowany plan mający na celu wypełnienie tej listy 5 milionów klientów oszustwami.

„Dla zysku”, powiedział pozew, „Javis postanowił skłamać”. „W tym kłamstwa na temat sukcesu Franka, wielkości Franka i głębokości penetracji rynku przez Franka”. Javis powiedziała przez swojego prawnika, że ​​zarzuty banku były nieprawdziwe.

Dokumentacja prawna JPMorgan brzmi jak miazga non-fiction, z oszałamiającymi oskarżeniami. Między innymi to, że Javis i Olivier Amar, dyrektor ds. wzrostu i przejęć firmy Frank, sfałszowali listę swoich klientów i zatrudnili profesora informatyki, aby pomógł zwrócić na siebie uwagę zespołu due diligence banku.

Ale to, co JPMorgan w większości pominął, to historia o tym, jak Javis znalazła się w negocjacjach z bankiem na dziewięciocyfrową kwotę.

Kiedy Frank urodził się w 2016 roku, Javis miał 24 lata. Wykazywał się dużą wiedzą medialną i twierdził, że ma rzeczywiste doświadczenie z pomocą finansową i walką o opłacenie studiów. Powiedziała: „To stresujące, emocjonalne”. The Daily Pennsylvaniangazeta studencka z University of Pennsylvania, dodając, że jej matka dużo płakała podczas rozmów z urzędnikami zajmującymi się pomocą finansową.

Osobista historia Javis – i jej obietnica przebicia się przez bolesną dżunglę formularzy rządowych, żargonu i przepisów otaczających proces pomocy – musiała być fascynującą lekturą dla aniołów biznesu i inwestorów venture capital. Zwłaszcza ci, którzy mają niewielką wiedzę z pierwszej ręki o tym, jak działa pomoc finansowa.

Obiecując pomóc użytkownikom w szybszym i łatwiejszym składaniu formularzy pomocy finansowej – i zapewnić miliardowe oszczędności potrzebującym pomocy nastolatkom – jego biznesplan był aurą czynienia dobra podczas czynienia dobra. W końcu dodał adres internetowy dot-org na wszelki wypadek.

„Myślałam, że będzie to organizacja wspierająca” – powiedziała Carly Gillis, która przez kilka miesięcy w 2018 roku była dyrektorem ds. treści i społeczności Franka. Prawdziwa historia Dawida i Goliata.

Zgodnie z stanowymi dokumentami prawnymi, Javice założyła swoją pierwszą firmę, TAPD, w 2013 roku. Nie ma o niej wzmianki na jej stronie LinkedIn, ale w przeszłości mówiła o tym startupie przed Frankiem.

Przez cały czas Javis często pojawiał się w mediach. W grudniu 2017 roku napisałem opinię dla New York Times Z tytułem „8 najbardziej mylących rzeczy na temat FAFSA”. Utwór zawierał tak wiele błędów, że wymagał korekty w ośmiu zdaniach.

Jednak przez następne dwa lata publikacje nadal ją wychwalały. a Biznes zainteresowany Artykuł z października 2018 r. pojawił się w Yahoo Finance z nagłówkiem stwierdzającym, że „26-letnia założycielka ma rozwiązanie tego, co Bill Gates nazywa„ niepotrzebną blokadą drogi ”do college’u – a jej start pomaga studentom wyeliminować tysiące wykładów”.

Lista nagród pojawiła się w grupach. Javice pojawiła się na liście Forbes 30 Under 30 Finance List za rok 2019. Następnie sporządziła plik DźwigLista New York Business 40 Under 40. „Javice odrobiła pracę domową” DźwigArtykuł powiedział.

Nie wszyscy się zgodzili. W następnym roku Wesley Wessel, który pracował wówczas w think tanku New America, napisał post na blogu, w którym zachęcał Franka i Javisa do obietnicy pomocy uczniom w złagodzeniu pandemii, mimo że Frank nie pracował bezpośrednio ze szkołami i Z firmą. Narzędzie może nie być przydatne dla wielu uczniów.

Wkrótce potem FTC wysłała Frankowi list z ostrzeżeniem, w którym zauważyła, że ​​„rzekoma pomoc dla uczniów polega głównie na dostarczeniu przykładowego listu, w którym może brakować informacji, których uczeń potrzebowałby, aby ubiegać się o jedno ze stypendiów ze szkoły”.

Co więc JPMorgan mógł zobaczyć w firmie?

Wyraźnie kochał Javisa. W rzeczywistości bank planował zapłacić jej 20 milionów dolarów opłaty retencyjnej, jeśli zostanie przez jakiś czas po zamknięciu fuzji.

Jeśli JPMorgan chciał mieć grono młodych, którzy wkrótce uzyskają wykształcenie, płacił 35 dolarów za nazwisko – 175 milionów dolarów podzielone przez te 5 milionów klientów. Aby zapłacić taką kwotę, musiał mieć wielką pewność, że jego zespół marketingowy będzie w stanie przekonać klientów Franka do współpracy z bankiem i pozostania przy niej przez dziesięciolecia.

Wkrótce po zamknięciu fuzji bank zrobił zdjęcie i spryskał część listy klientów Franka zaproszeniami do składania ofert. Spośród 400 000 wychodzących e-maili tylko 28 procent pomyślnie dotarło do skrzynki odbiorczej, w porównaniu do zwykłego wskaźnika dostarczania wynoszącego 99 procent. Ponadto tylko 103 odbiorców kliknęło w link do strony Franka. Było to, jak powiedział bank w swoim zgłoszeniu prawnym, „katastrofalne”.

Rozpoczęło się dochodzenie, a bank przeniknął na konto e-mail Franka Javice’a. Tam znalazłam przepis Mother Litigation. Według banku listy zawierały wystarczające dowody na to, że zatrudnił profesora informatyki do stworzenia fałszywych informacji, aby udowodnić bankowi, że miliony klientów, jak twierdził Frank, były prawdziwe.