Mistrzostwa Świata 2023: Shakari Richardson zdobywa złoto na 100 m, Dina Asher-Smith zajmuje ósme miejsce

Dina Asher-Smith straciła szansę na medal w biegu na 100 m na Mistrzostwach Świata w Budapeszcie, gdy Amerykanka Chakari Richardson pokonała grupę gwiazdorskich pretendentek i zdobyła swój pierwszy poważny tytuł.

Brytyjczyk Asher Smith po awansie do półfinału zajął rozczarowujące ósme miejsce z czasem 11,00 sekundy.

Richardson, która w wieku 23 lat wystąpiła w swoim pierwszym dużym finale, do zwycięstwa przebiegła rekord turnieju w czasie 10,65 sekundy.

Srebro wywalczyła Jamajka Sherika Jackson, przed Shelly-Ann Fraser-Pryce.

Jackson, obrońca tytułu mistrza biegu na 200 metrów, uzyskał czas 10,72 sekundy, a pięciokrotny rekordzista jego rodak Fraser-Pryce uzyskał czas 10,77 sekundy.

Trzykrotna indywidualna medalistka świata Asher Smith, która w 2019 roku została mistrzynią biegu na 200 m, nie była pewna, dlaczego nie mogła spisać się tak dobrze, jak się spodziewała.

„Niemal nie wierzę. Znam siebie i wiem, że czuję się dobrze. Przyjechałam tutaj, aby pobić nowy życiowy rekord” – powiedziała.

„Wiem, że jestem w dobrej formie. Mnie się to nie zdarza i dlatego jestem tak zdumiony”.

27-latka jest przyzwyczajona do dawania z siebie wszystkiego na dużych turniejach, ale jej udział w finale był początkowo niepewny po jej nieprzekonującym występie w półfinale na początku sesji.

Wydawało się, że Asher Smith zakwalifikował się do wyścigu o medale jako ostatni nieautomatyczny kwalifikator o jedną tysięczną sekundy.

Organizatorzy dopuścili jednak także Polkę Ewę Swobodę do startu w finale ze względu na niewielką różnicę czasów ustalonych przez obie zawodniczki, co spowodowało, że w wyścigu kumulacyjnym, w którym uczestniczyło sześć najszybszych kobiet świata, pozostało dziewięciu zawodniczek.

W finale to Richardson, która wzięła udział w swoim pierwszym dużym turnieju po tym, jak opuściła Igrzyska Olimpijskie w Tokio z powodu zakazu i nie zakwalifikowała się do mistrzostw świata w zeszłym roku, zwyciężyła i powitała zwycięstwo radosną uroczystością.

Na początku Richardson nie mógł w to uwierzyć.

Ze względu na brak doświadczenia na tym poziomie nie udało jej się zapewnić sobie automatycznej kwalifikacji po tym, jak w półfinale zajęła miejsce za Jacksonem i Marie-Josie Ta Lou.

Ale podczas gdy walka o złoto zdawała się koncentrować na kolorze żółtym i zielonym, gdy jamajski duet Jackson i Fraser-Pryce przepychali się środkiem, Richardson wymknął się z dziewiątej linii.

Zrozpaczona Amerykanka prawie potknęła się na skraj toru, kiedy cofnęła się, aby lepiej przyjrzeć się dużemu ekranowi, czekając na potwierdzenie wyniku, którego tak bardzo pragnęła.

Kiedy przybyła, ogarnęły ją emocje, po czym wybuchła świętowaniem, biegając po torze z amerykańską flagą nad głową.

Po burzliwym początku swojej kariery, kiedy została zawieszona za naruszenie przepisów antydopingowych związanych z używaniem konopi indyjskich, Richardson stanowczo podkreśliła w tym sezonie: „Nie wróciłem, czuję się lepiej”.

A w Budapeszcie pokazało to w najbardziej dobitny sposób.

Zdobycie medalu zawsze wydawało się Asherowi Smithowi trudnym zadaniem, nawet w najlepszych dniach.

Wskaźniki nie były dobre w półfinałach, ponieważ wyraźnie było coś nie tak, gdy wskaźniki przygasły po dobrym starcie i zajęciu trzeciego miejsca – tuż poza miejscami w automatycznych kwalifikacjach.

Rok po tym, jak zabrakło jej 0,02 sekundy do brązowego medalu świata na 100 m, tym razem wydawało się, że wypada nieznacznie w prawą stronę, dopóki nieszczęsna sprinterka Soboda nie została dopuszczona do wyścigu.

Jednak w finale nie nastąpiła cudowna zmiana i musi teraz z niecierpliwością czekać na to, czy będzie gotowa na środową eliminację na 200 m.

„Pod koniec półfinału nie czułem już nóg, co było trochę dziwne” – powiedział Asher-Smith.

„Nie chcę robić wielkiego halo, ponieważ pod koniec dnia przekroczyłem linię mety, czułem się dobrze, przetrwałem, dotarłem do finału i podczas finału czułem się absolutnie dobrze.

„Mimo to czułem się świetnie [it was] Szalony dzień, szalony dzień.”

Jej koleżanka z drużyny, Daryl Nitta, drugi rok z rzędu zakończyła swoje mistrzostwa świata w półfinale, zajmując czwarte miejsce w swojej eliminacji z czasem 11,03 sekundy.

Gdzie indziej w Ameryce Granta Hollowaya Po raz trzeci z rzędu zdobył tytuł mistrza świata w biegu na 110 m przez płotki z czasem 12,96 sekundy.

Szwedzki mistrz olimpijski Daniel Stahl Zdobył swój drugi złoty medal Mistrzostw Świata w porywającym rzucie dyskiem, pokonując w ostatnim biegu obrońcę tytułu Kristiana Cheha ze Słowenii, ustanawiając rekord mistrzostw wynoszący 71,46 m.

W trójskoku mężczyzn, Hugo Fabrice Zango Burkina Faso zdobyła swój pierwszy złoty medal świata w skoku na odległość 17,64 m po tym, jak 18-letni Jamajczyk Gaydon Hibbert wycofał się z powodu kontuzji ścięgna podkolanowego, której doznał podczas pierwszego skoku.

Norweski mistrz olimpijski Karstena Warholma Bez problemu zakwalifikował się do finału biegu na 400 metrów przez płotki mężczyzn z czasem 47,09 sekundy, podczas gdy Brytyjczyk zakwalifikował się do finału. Jessego Knighta W imponującym stylu dotarła do półfinału wśród kobiet, wygrywając eliminacje w czasie 54,27 sekundy.

A to wciąż było daleko w tyle za tempem Holandii. Fimicki Paweł Która w sztafecie mieszanej 4 x 400 metrów doszła do siebie po upadku i pokonała bieg przez płotki w 53,39 sekundy.

Wzburzona Holly Bradshaw nie zakwalifikowała się do finału skoku o tyczce kobiet, ale jest mistrzynią Wielkiej Brytanii Molly Cowdrey Zakwalifikował się, pokonując automatyczną wysokość kwalifikacyjną 4,65 m w trzeciej próbie.

Inni Brytyjczycy Tadee Ogura w biegu na 110 m przez płotki mężczyzn oraz Victoria Ohuruogu i Ama Bibi w biegu na 400 m kobiet odpadli w półfinałach swoich zawodów.