Pandemia COVID-19 łamie marzenia młodych sportowców

Thomas Greenwood był na najlepszej drodze do rywalizacji z Kanadą na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2024 w Paryżu – do czasu, gdy pandemia COVID-19 zepsuła jego trening, wszystkie zawody i być może jego karierę szermierczą z kursu.

W wieku 18 lat mieszkaniec House Meadows, który trenuje w Antaean Fencing w Port Moody, już patrzył wstecz na miniony rok i zastanawiał się nad kosztami, jakie mógł kosztować światowy kryzys zdrowotny.

Nie jest sam.

Niedawne badanie przeprowadzone przez Canada Games Council (CGC) pokazuje, że jeden na trzech kanadyjskich młodych ludzi w wieku od 13 do 24 lat nie jest pewien, czy powróci do sportu, który kocha, gdy pandemia już minie, oraz co piąty. Mówi, że nie zamierzają wracać do swojego sportu.

Dan Wilcock, prezes i dyrektor generalny CGC, powiedział w komunikacie prasowym: „Te niepokojące dane wskazują, że nasza społeczność sportowa musi zrobić wszystko, co w jej mocy, aby wspierać długoterminowy dobrobyt kanadyjskiej młodzieży poprzez dalsze uprawianie sportu. ”

Greenwood, który zaczął pojedynkować się w wieku 13 lat, ponieważ jego matka nie lubiła stać na mrozie i patrzeć, jak gra na stadionie Lacrosse w Coquitlam, został przydzielony do Kanadyjskiej Drużyny U17 w 2019 roku. Trenował w obiekcie Antaean na Spring Street dwa razy dziennie Brał udział w wysokowydajnych obozach niszowych w Hongkongu i Korei oraz startował w Polsce, Francji, Kolumbii i Stanach Zjednoczonych.

Ale kiedy epidemia rozprzestrzeniła się na całym świecie na początku 2020 r., Wszystko się zatrzymało.

Nawet zdolność Greenwood do utrzymania swojej siły poprzez ćwiczenia w pojedynkę zmniejszyła się, ponieważ pojedynkowanie się wymaga przeciwnika, z którym może uprawiać ruch i ruchy kończyn oraz doskonalić swoje złożone strategie umysłowe.

„To było naprawdę dziwne” – powiedział, przerywając swoje sportowe aspiracje, które rozciągały się teraz ponad rok. „To jedna z tych rzeczy, które były dużą częścią mojego życia, a teraz cofają się”.

Nie mając pewności, czy uda mu się nadrobić stracony czas i powrócić do poziomu, który pozwoli mu ponownie konkurować na arenie międzynarodowej, Greenwood powiedział, że znajduje się w punkcie zwrotnym. Wsparcie rządu dla szermierki jest minimalne, a ponieważ nie ma perspektyw na karierę zawodową z takimi dochodami, jak najlepszy młodszy hokeista, powinien o nim pomyśleć, gdy nadejdzie pora.

To poczucie oderwania się od sportu nie ogranicza się do znanych sportowców.

Jarrett Ungaro, prezes lacrosse Coquitlam Adanacs High School, powiedział, że rejestracja na ten sezon spadła o ponad 10%, ponieważ rodzice i gracze stoją przed perspektywą drugiego lata bez rywalizacyjnych meczów.

„To smutne, ponieważ wykorzystujemy mini sporty do interakcji z dziećmi, dając im poczucie wspólnoty i celu. Straciliśmy to w zeszłym roku” – powiedział, dodając, że trenerzy stoją przed wyzwaniem, jakim jest utrzymanie uwagi dzieci poprzez uczciwe praktyki i nie gra. Aby wynagrodzić ich ciężką pracę.

Wiceprezes Coquitlam Minor Softball, a także trenerzy Martin Tillet, powiedzieli, że wiele lokalnych lig sportowych walczy o przywrócenie rekordów do poziomu sprzed pandemii.

Softball był jednym z pierwszych małych sportów, które straciły sezon rywalizacji w kraju, kiedy pandemia pojawiła się po raz pierwszy w marcu 2020 r., A następnie wdrożyła środki bezpiecznego powrotu do ćwiczeń w czerwcu ubiegłego roku.

Tilt powiedział, że drugi sezon bez meczów był wyzwaniem.

Powiedział: „Jako trener trudno było odpowiedzieć na nieuniknione pytanie, które zadawali podczas prawie każdej sesji treningowej:„ Kiedy zagramy w mecz? „Moja odpowiedź”, gdy tylko nam pozwolą, zaczyna wyglądać na trochę starą.

Jednak Tilt powiedział, że punktacja wśród młodszych graczy w softball, w wieku od sześciu do dziesięciu lat, już wzrosła w tym roku.

Dzięki ćwiczeniom na świeżym powietrzu i mniejszej potrzebie kontaktu fizycznego, Tilt powiedział: „Rodzice postrzegają softball jako„ bezpieczną ”opcję.„ Dzieci są po prostu szczęśliwe, kiedy wychodzą i spotykają się z przyjaciółmi, ćwiczą, bawią się i uczestniczą w zespole. ”

Ale dla znanych sportowców, takich jak Greenwood, stawką jest znacznie więcej niż tylko ćwiczenia i dobra zabawa.

„Nie jestem przyzwyczajony do ciągłego chodzenia do domu” – powiedział o programie, który pochodzi ze treningu i ma ustalony harmonogram, którego podstawą są pojedynki.

Zamiast tego Greenwood koncentruje swoją energię na nauce zostania elektrykiem w IBEW w Port Coquitlam, co niekoniecznie musi odpowiadać wymaganiom jego sportu, gdy ograniczenia się zmniejszają. W tej chwili żyje w otchłani jako szermierz, który nie jest szermierzem.

„Mam nadzieję, że wrócę do sportu” – powiedział. „Ale wśród takich rzeczy, jak ten proces, nie wiem, czy chcę wstrzymać swoje życie, aby go kontynuować”.