Polityka energetyczna w Unii Europejskiej: światowy lider, za mało czy jedno i drugie?

Od samego początku proponowany Europejski Zielony Ład odzwierciedlał nazwę obecnie niesławnego Zielonego Nowego Ładu. Ten zbiór zasad określa sposób pełnej dekarbonizacji gospodarek rozwiniętych przy jednoczesnym zmniejszaniu nierówności. Ten dalekosiężny plan obejmie zmianę ekonomiki energii, budownictwa, rolnictwa i podatków, aby przyspieszyć dekarbonizację.

Globalne rządy zajęły się koncepcjami Zielonego Nowego Ładu, ale żaden nie zbliżył się do wprowadzenia radykalnych zmian w prawie. Plan działania UE wyznacza niezwykłe cele w tych regionach, takie jak zwiększenie rolnictwa ekologicznego lub renowacja budynków w celu ograniczenia liczby nowych konstrukcji. Jednak, Prawodawstwo UE wyrosła z planu, stawiając na łagodniejsze cele i nadzieję, że państwa członkowskie zmienią swoje podejście z poprzednich lat.

Proponowana europejska zielona umowa uczyni 27 krajów europejskich „neutralnymi dla klimatu” do 2050 r. Częściowo będzie to oznaczać eliminację emisji gazów cieplarnianych, współmierną do obecnych zobowiązań krajów takich jak Niemcy i Francja. Plan UE, podobnie jak porozumienie paryskie, będzie również określał cele krótkoterminowe, aby utrzymać tempo transformacji energetycznej.

Jak dotychczas ustawodawstwo Unii Europejskiej wpłynęło na jej emisje

Według danych EnAppSys obejmujących rok 2020, Europa jako całość nadal wytwarza więcej energii z węgla niż z energii słonecznej. Podczas gdy większość produkcji węgla koncentruje się w niewielkiej liczbie krajów, głównie w Polsce i Niemczech, wiele krajów utrzymuje jakąś formę wytwarzania węgla. W styczniu Unia Europejska wezwała do „bezlitosnego” globalnego zakończenia produkcji węgla, po tym jak najpotężniejsi oskarżeni pochylili się nad paliwem.

Chociaż kraje szybko zwiększyły swoje moce wiatrowe, kogeneracja na lądzie i morzu nadal pozostaje w tyle za gazem. Analitycy spodziewają się wzrostu zużycia gazu w nadchodzących latach, ponieważ stanowi on stosunkowo niedrogą opcję na popyt dla krajów odchodzących od węgla.

Poprzednia dyrektywa w sprawie energii odnawialnej wymagała, aby kraje Unii Europejskiej wytwarzały 20% swojej energii ze źródeł odnawialnych do 2020 r. Miała również na celu zmniejszenie emisji o 20% i poprawę efektywności energetycznej o 20%.

w tym Postęp ostatniej aktualizacji Patrząc na 2018 r., Poziomy zużycia energii pozostają powyżej celu i zmierzają w złym kierunku. W wyniku gwałtownego i nieoczekiwanego spadku zużycia energii po pojawieniu się Covid-19 w Europie blok może rzeczywiście osiągnąć swoje cele. Ożywienie gospodarcze po pandemii wymaże to niezamierzone zwycięstwo, jeśli zużycie energii powróci, zgodnie z oczekiwaniami, do poprzedniego poziomu.

Jednak związek między zużyciem a emisjami nadal słabnie. Niezależna witryna internetowa poświęcona analizie klimatu Śledzenie działań klimatycznych Szacuje się, że całkowite emisje po-Covid z Unii Europejskiej mogą pozostać od 10% do 11% niższe niż szacunki przed Covid.

W dłuższej perspektywie jej analiza przewiduje, że epidemia będzie miała „minimalny wpływ” na emisje w 2030 r. I ocenia obecny przebieg Unii Europejskiej jako „niewystarczający”. Wystarcza: „Podczas [a] Silniejszy cel na 2030 r. Jest krokiem we właściwym kierunku i pozostaje niewystarczający, aby Unia Europejska osiągnęła cel 1,5 ° C określony w Porozumieniu paryskim ”.

Sygnatariusze porozumienia paryskiego zgodzili się spróbować ograniczyć wzrost średnich globalnych temperatur do „znacznie poniżej” dwóch stopni Celsjusza więcej niż przedprzemysłowo. Idealnie byłoby, gdyby w dokumencie stwierdzono, że obie lokalizacje będą ukierunkowane na zmianę klimatu poniżej 1,5 ° C. Unia Europejska i jej państwa członkowskie podpisały tę umowę.

W celu zredukowania Globalne ocieplenie do 1,5 ° C, Emisja dwutlenku węgla przez człowieka powinna zostać zmniejszona o 45%. W latach 2010-2030. Zaktualizowany cel UE przyjęty w 2020 r. Ma przynajmniej taki cel, chociaż nieproporcjonalne emisje UE oznaczają, że nie jest on jeszcze zgodny z porozumieniem paryskim.

Naukowcy zajmujący się klimatem twierdzą, że cele są wiodące na świecie, ale „nie są wystarczająco blisko”

Naukowy komitet doradczy akademii europejskich (EASAC), niezależny komitet naukowy, skrytykował politykę Unii Europejskiej jako rozczarowującą i powolną. Dyrektor Programu Energetycznego, William Gillette Napisał: „Nie możemy polegać na liniowym rozwoju i ciągłej transformacji energii w ciągu najbliższych 30 lat do 2050 r. Dowody naukowe wskazują, że mamy mniej niż 15 lat, aby uniknąć ponurej przyszłości.

„Oczywiście naukowcy będą nadal pracować nad tym, co można zrobić po 2030 r., Ale dzisiejsze prawodawstwo energetyczne Unii Europejskiej powinno wyraźnie koncentrować się na tym, co należy zrobić przed 2030 r.”.

Gillette zwrócił uwagę na kilka obszarów, takich jak integracja systemu i uproszczenie celów, w których Unia Europejska mogłaby się poprawić. W odniesieniu do tego ostatniego w oświadczeniu czytamy: „Aby zmniejszyć nieporozumienia i pomóc budować zaufanie społeczne do wykorzystania celów i publicznego finansowania odnawialnych źródeł energii, mnożniki i podwójne liczby należy zastąpić ambitnym, celowym i łatwym do zrozumienia podsektorem celów, gdy potrzebne.”

Chociaż skomplikowane sporządzanie dokumentów prawnych może dezorientować opinię publiczną, europejskie rządy zaczęły dostrzegać, że prawnicy ścigają ich zgodnie z własnym prawem. We Francji sądy Rząd znalazł Odpowiada za niespełnienie celów w zakresie emisji gazów cieplarnianych określonych w porozumieniu paryskim.

Na początku 2020 roku brytyjski sąd zablokował rozbudowę najbardziej ruchliwego lotniska Heathrow w kraju, gdy stwierdził, że władze nie uwzględniły w swoich planach implikacji porozumienia paryskiego. Sądy najwyższe To orzeczenie zostało uchylone Jednak później w tym samym roku opóźnienia w pozwoleniach zahamowały problem ekspansji i mogą zachęcić inne grupy klimatyczne do poszukiwania podobnych zastosowań prawa w przyszłości.

Dr Joanna Perry, profesor nadzwyczajny na University of Durham Business School w Wielkiej Brytanii i dyrektor Durham Energy Institute, mówi, że pomimo jej ambicji, prawodawstwo „nie jest zbyt blisko” ograniczenia katastrofalnych szkód klimatycznych.

„Europa robi to, co robi, a być może bardziej niż jakakolwiek inna część świata w zakresie transformacji energetycznej i zmian klimatycznych. Jednak samo pokrycie całej Europy pozytywnym przesłaniem jest niewłaściwe. Z tego, co widzimy w takich miejscach jak Niemcy, kraje skandynawskie i Szwajcaria w zupełnie innym miejscu, porównując je np. Z Polską.

„Na całym kontynencie to mieszana historia. Norwegia radzi sobie dobrze. Wielka Brytania radzi sobie również dobrze pod względem wytwarzania energii, chociaż eksportuje swój ślad węglowy gdzie indziej, aby uzyskać węgiel osadzony w produkcji. Post-nuklearne Niemcy powracają do biznesu . „Węgiel, Holandia zamyka przemysł gazu ziemnego”.

Czy wytwarzanie energii naprawdę jest centrum Europejskiego Zielonego Ładu?

Podczas gdy generowanie energii przyciąga większość uwagi do kwestii klimatycznych, Gillette zauważa: „Zielony Ład Unii Europejskiej to kompleksowa strategia obejmująca około 50 różnych działań, z których tylko jedna to przegląd dyrektyw dotyczących energii odnawialnej”.

Wydaje się, że w branży energetycznej i poza nią istnieje dorozumiane założenie, że jest to najważniejsza część. Ale gdy zmienia się gospodarka, może tak nie być.

„Stosunkowo nie martwimy się zbytnio o stronę wytwarzania energii”, kontynuuje Perry. „Energia wiatrowa i słoneczna są obecnie w szerokim zakresie komercyjnie opłacalne. Największe problemy dotyczą tego, co dzieje się u użytkownika końcowego: strony popytu”.

„Obecnie dekarbonizacja ciepłownictwa, przemysłu ciężkiego, transportu ciężkiego i lotnictwa jest znacznie trudniejsza niż oszczędzanie większej ilości energii. W całej Europie musimy sprzątać nasz dom, przeciągając tych wolniejszych do dostawy.

Nie jesteśmy jednak pewni, czy Komisja Europejska ma motywację lub zdolność do tego [industries] Przestrzegać. Zgodność będzie następstwem zmiany energii, która ma sens ekonomiczny, oraz spowodowania niskiego poziomu zakłóceń społecznych ”.

„Zmianom klimatu nie można zapobiec – to już się dzieje. Potrzebne są jednak znacznie większe wysiłki, aby zmniejszyć ryzyko poważniejszych skutków zmiany klimatu. Należy skupić się na tych częściach systemu energetycznego, które nie odnotowały niewielkich postępów w przeszłości 30 lat, w przeciwieństwie do energii elektrycznej Na przykład obszary takie jak dekarbonizacja ciepła i transportu.

„Średnia intensywność emisji dwutlenku węgla w brytyjskiej sieci energetycznej w zeszłym roku wynosiła około 180 gramów ekwiwalentu CO2 / kWh – jeszcze niedawno średnia była trzykrotnie wyższa.

„Dekarbonizacja transportu nigdzie nie jest dobrym miejscem, a upały są mieszane. Europa lub jej niektóre części są prawdopodobnie postrzegane jako najbardziej zaawansowany region przesyłu energii. Mamy wrażenie, że Europa mogłaby zrobić więcej, aby wpłynąć na teatr , Globalny. [Upcoming climate conference] COP26 powinna pomóc, ale sama w sobie nie wystarczy, zwłaszcza że jest to jednorazowe wydarzenie ”.

Gdzie Unia Europejska dobrze sobie radzi?

Z drugiej strony Gillette twierdzi, że Unia Europejska „zdecydowanie” zasługuje na pochwałę w niektórych obszarach. Podkreślił znaczenie emisji z produkcji, dostaw i infrastruktury odnawialnych źródeł energii, znanych jako „ucieleśnienie węgla”.

„Ucieleśniony węgiel to bardzo ważny temat, który jest obecnie przedmiotem międzynarodowej debaty” – mówi. Unijny system handlu uprawnieniami do emisji jest jednym z narzędzi wykorzystywanych przez Unię Europejską w celu przyspieszenia programu dekarbonizacji, ale grozi on popchnięciem niektórych wysokoemisyjnych gałęzi przemysłu poza Europą, gdzie mogą wytwarzać więcej swoich produktów. Konkurencyjni dzięki unikaniu cen emisji dwutlenku węgla.

„Obecnie dyskutuje się o nowym mechanizmie dostosowywania limitów emisji dwutlenku węgla w celu rozwiązania tego problemu, który jest powszechnie znany w Unii Europejskiej jako światowy lider w tej dziedzinie.

„Zielony Ład Unii Europejskiej i jej inicjatywy legislacyjne są pionierami w kierunku innych krajów na całym świecie. Bez Unii Europejskiej nie byłoby porozumienia paryskiego i chociaż nie byłoby to łatwe, cel, jakim jest osiągnięcie neutralności węglowej przez Rok 2050 jest źródłem inspiracji dla ogromnych zmian w myśleniu na całym świecie.

„Unia Europejska robi więcej niż prawie wszyscy inni w tym bardzo trudnym czasie, ponieważ wychodzimy z pandemii Covid-19. Nie, nie wystarczy po upewnieniu się, że unikniemy przekroczenia limitu 1,5 ° C dla globalnej ocieplenie, które zostało uzgodnione w Paryżu. Wymagałoby to globalnego wysiłku na wszystkich poziomach i we wszystkich krajach, więc wspaniale jest, aby Unia Europejska ruszyła naprzód i uczyła się poprzez działanie ”.