Plik Sonda Parker Solar Probe Z misją badania słońca, ale nadal odkrywa nowe i intrygujące rzeczy o naszej tajemniczej planetarnej sąsiadce Wenus.
Statek kosmiczny NASA przeleciał w pobliżu Wenus zeszłego lata i wykrył naturalny sygnał radiowy od bliźniaka Ziemi.
Sygnał ten ujawnił, że sonda przeszła już przez górną atmosferę Wenus, zbierając swój pierwszy bezpośredni pomiar od prawie 30 lat.
Naukowcy byli zaskoczeni odkryciem, że atmosfera Wenus wygląda teraz zupełnie inaczej, i opublikowali swoje odkrycia w poniedziałek w czasopiśmie Listy z badań geofizycznych.
Misja słoneczna, która rozpoczęła się w 2018 roku, ma na celu zbadanie słońca i ujawnienie niektórych jego tajemnic.
Sonda będzie podróżować przez atmosferę Słońca przez okres siedmiu lat i zbliżyć się do powierzchni naszej gwiazdy niż jakikolwiek inny statek kosmiczny przed nią.
Wenus odegrała kluczową rolę w powodzeniu sondy.
Statek kosmiczny wykorzystuje grawitację Wenus obracającą się wokół planety, zwaną wspomaganiem grawitacji, aby pomóc zakrzywić orbitę sondy i zbliżyć ją do Słońca.
Podczas jednego z tych lotów na Wenus 11 lipca 2020 r. Sonda zebrała dowody na to, że górna atmosfera Wenus przechodzi niezwykłe zmiany, na które wpływa cykl słoneczny lub 11-letni cykl aktywności Słońca.
Sonda wykonała również niesamowite zdjęcie, które pokazuje nieoczekiwaną stronę naszego planetarnego sąsiada.
Była to trzecia pomoc grawitacyjna Wenus dla sondy słonecznej Parkera. Podczas lotu sonda zbliżyła się do 833 kilometrów od powierzchni planety.
Informacje, które Parker zebrał do tej pory na temat Wenus, pomagają naukowcom zrozumieć, dlaczego różni się ona od Ziemi, chociaż o planetach mówi się często jako o bliźniakach.
Obie planety są skaliste i mają podobne rozmiary, ale wydarzyło się coś, co spowodowało, że Ziemia i Wenus ewoluowały inaczej.
W przeciwieństwie do Ziemi Wenus nie ma pola magnetycznego. Jego niegościnna powierzchnia ma wyjątkowo zmniejszające palność temperatury, które mogą rozpuszczać ołów.
Próby zbadania Wenus za pomocą statku kosmicznego są trudne, ponieważ może przetrwać co najwyżej kilka godzin, jeśli spróbuje zejść na powierzchnię.
Poprzednie misje eksploracji Wenus to Pioneer Venus Orbiter NASA w latach 1978-1992 oraz Venus Express Europejskiej Agencji Kosmicznej w latach 2005-2014, obie okrążające planetę.
Wenus „marszczy brwi”
Jednak zrozumienie, dlaczego Wenus przekształciła się w ten sposób, może pomóc naukowcom określić, dlaczego niektóre planety podobne do Ziemi zdawały się nadawać do zamieszkania, a inne nie.
Podczas trzeciego przelotu wokół Wenus, pole FIELDS sondy Parker Solar Probe, które mierzy pola elektryczne i magnetyczne w atmosferze Słońca, wykryło naturalny sygnał radiowy o niskiej częstotliwości. To wyglądało jak „zmarszczka brwi” na dane z pól.
„Byłem niezwykle podekscytowany otrzymaniem nowych danych z Wenus” – powiedział w oświadczeniu Glenn Collinson, główny autor badania i partner badawczy w Goddard Space Flight Center w Greenbelt w Maryland.
„Aby teraz zobaczyć Wenus, chodzi o te małe przebłyski”.
Collinson, ekspert w dziedzinie Wenus, który badał dane z poprzednich misji na planetę, uważał, że sygnał jest znajomy. Wcześniej pracował na orbiterze Galileo, który badał Jowisza i jego księżyce w latach 1995-2003.
Collinson zauważa, że ten rodzaj zmarszczek pojawia się w danych Galileo, gdy statek kosmiczny przechodzi przez jonosferę księżyców Jowisza.
Zarówno Ziemia, jak i Wenus zawierają jonosferę lub naładowaną elektrycznie warstwę gazu w górnej krawędzi atmosfery. Ta plazma emituje naturalne fale radiowe, które mogą być wychwytywane przez instrumenty takie jak POLA Parkera.
Collinson i jego koledzy zdali sobie sprawę, że sonda dotknęła górnej atmosfery Wenus podczas lotu w lipcu 2020 roku.
Sygnał radiowy przechwycony przez FIELDS pomógł naukowcom obliczyć gęstość jonosfery Wenus. Ostatni raz, gdy zespół badawczy miał dostęp do tego typu danych, zostały one zebrane przez Pioneer Venus Orbiter w 1992 roku.
W tym czasie Słońce zbliżało się do swojego maksimum lub szczytu aktywności podczas cyklu słonecznego.
Zrozumienie, w jaki sposób Wenus reaguje na zmiany zachodzące w Słońcu, może pomóc naukowcom odkryć, jak planeta ewoluowała.
Jonosfera wycieka gaz energetyczny w kosmos, co wskazuje, że jej atmosfera zmieniała się w czasie.
„Celem latania w pobliżu Wenus jest spowolnienie statku kosmicznego, tak aby sonda słoneczna Parkera mogła zanurkować blisko Słońca” – powiedział Noor Al-Rawafi, naukowiec zajmujący się projektem Parker Solar Probe w Johns Hopkins Applied Physics Laboratory.
„Ale nie przegapimy okazji, aby zebrać dane naukowe i zapewnić unikalny wgląd w tajemniczą planetę, taką jak Wenus”.
„Całkowity miłośnik kawy. Miłośnik podróży. Muzyczny ninja. Bekonowy kujon. Beeraholik.”
More Stories
Niezwykle rzadkie połączenie dwóch form życia rodzi dramatyczne przewidywania ewolucyjne: „Nie zauważyliśmy tego”
NASA odkrywa amerykańskie lokalizacje drzew Artemis Moon
Badania genetyczne borykają się z problemem różnorodności, który badaczom trudno rozwiązać